از سفارت نوردی تا پروژه کشته سازی

1- این ماجرا نشان داد اگر نیروی انتظامی در مواردی این چنینی مستنداتی در اختیار داشته باشد و آن را به سرعت منتشر کند افکار عمومی قانع خواهد شد. اگر اتفاقی افتاده و جامعه قانع نشده نه آن را به گردن رسانه های بیگانه بیندازید و نه به گردن ضدانقلاب. کمی در کار و بار خود تامل کنید. هیچ کاری بهتر از صدق نیست.

2- اگر می توان با یک تجمع مشکوک که حامیانش کاملا معین و مشخصند دو سه روز مماشات کرد چرا با دیگر تجمعات چنین برخوردی نمی شود؟ نمی توان با معلمان و بازنشستگان و بازاریان و دانشجویان و مردم به ستوه آمده از گرانی و تورم همین مقدار مهربان بود؟ اگر هم نمی شود دست کم به این ها هم اجازه جولان ندهید که به حکم «ظلم بالسویه» شکلی از عدالت را اجرا کرده باشید.

3- برخورد با هیچ گونه تجمع اعتراضی را بلد نیستیم. نه حالا. از قبل هم بلد نبودیم. قبل از انقلاب بهانه این بود که تجهیزات مقابله با اعتراض های خیابانی را نداریم و لاجرم کار به خشونت می کشد اما بعد از انقلاب که تجهیزاتش را هم پیدا کردیم معلوم شد که ماجرا جدی تر از این حرف هاست. ما اصلا چیزی به اسم اعتراض را به رسمیت نمی شناسیم. بی مجوز یا با مجوز امری است ثانوی. ما اصلا دلمان نمی خواهد صدایی بلند شود که حکمرانی بی غلط ما را زیر سئوال ببرد. به همین دلیل با تجمع معلمان معترض و بازنشستگان و کارگران و فلان میتینگ سیاسی یک جور برخود می کنیم. اغلب هم به اعتراض عنوان اغتشاش می دهیم تا هم خیال خودمان را راحت کنیم و هم به خیال خودمان پاسخی به افکار عمومی داده باشیم. من قطعا و حتما با این هایی که جلوی مجلس این بساط را راه انداخته بودند از بیخ و بن مخالفم اما فکر می کنم می شد ماجرا را به طرز آبرومندانه تری جمع و جور کرد. البته ظاهرا در این مورد خاص و برخورد خاص تر نیروهای امنیتی خیری نهفته بود.

4- یکی از مهم ترین مشکلات این سرزمین تبعیض است. این تبعیض حتی در برخورد با معترضین دیده می شود. یک جا دخل معترض را می آوریم اما در جایی دیگر معترضان به فرموده را روی سر می گذاریم و حلوا حلوا می کنیم. نمونه بارزش حمله به سفارت انگلیس. هرجور حساب کنید آن حمله مضحک با هیچ کدام از معیارهای عقلی و انسانی و شرعی و انقلابی و غیرانقلابی جور در نمی آمد. با این حال حمله کنندگان نه تنها تنبیه نشدند که قدر دیدند و بر صدر نشستند. احتمالا این بندگان خدایی که جلوی مجلس جمع شدند اشتباه محاسباتی کردند. یعنی پیش خودشان فکر کردند مگر ما چه کم داریم از سفارت نوردان؟ ما نیز چنان خواهیم کرد که آنان کردند و بر عهد خود استوار می مانیم تا ما را نیز دریابند و سهمی دهند در خور شان و منزلتمان. انصافا اگر قرار بر برخورد با چنین تجمعاتی باشد آن هایی که از تریبون های رسمی این بندگان خدا را تحریک می کنند بیشتر مستحق تنبیهند. بالاخره یک جا باید به جای برخورد با عاملان با آمران هم برخورد کرد.

5- اوضاع مملکت خطیر است. این را به صاحبان قدرت حالی کنید. اگر می خواهند از یکدیگر باج بگیرند و با گروگان گرفتن این لایحه و آن مصوبه رقبای سیاسی شان را گوشمالی دهند به فکر راه کارهای دیگری باشند. با به خیابان کشاندن هوادار و تشدید دوقطبی های ساخته شده در این سال ها ممکن است آشوبی به پا شود که خشک و تر را باهم بسوزاند. نه اوضاع داخلی گل و بلبل است که بتوان با این بازی ها سر مردم را گرم کرد و نه اوضاع خارجی بسامان است که بتوان در داخل هر کاری کرد. هر اتفاق نابخردانه ای می تواند کشور را به ناکجا آباد بکشاند. طبق معمول از ما گفتن بود.

6- عده ای از خودارزشی پنداران در دقایقِ اولِ کولی بازیِ رسانه ای که چند تن از خانم های حاضر در آن تجمع به راه انداختند فضای مجازی را پُر کردند از بد و بیراه به پلیس. این ها همان کسانی بودند که در تمامی این سال ها معتقد بودند پلیس در برخورد با معترضان هیچ خطایی نکرده و نمی کند و هرگونه اتهامی به نیروهای امنیتی کار ضدانقلاب و سرویس های جاسوسی است. در این باره بیشتر از این چیزی نمی گویم.

7- و اما حامیان این تجمع که یک فرقه خطرناک سیاسی هستند در این مورد خاص بیش از هر وقت دیگری رسوا شدند. فیلم منتشر شده پلیس نشان داد که این جماعت برای پیشبرد اهدافشان حاضرند به راحتی دروغ بگویند تهمت بزنند صحنه سازی کنند و حتی اگر لازم باشد خودشان را بکشند تا طرف مقابل را لجن مال کنند. آن هایی که مدام از پروژه کشته سازی دم می زدند بفرمایند تحویل بگیرند. اگر فیلم پلیس بلافاصله بعد از آن کولی بازی رسانه ای منتشر نمی شد معلوم نبود در ادامه با چه سناریوی عجیب و غریبی مواجه می شدیم. هیچ چاره ای نیست. به جای برخورد با عوامل این خیمه شب بازی باید رفت سراغ آمران آن. آمرانی که برای یک دستمال قیصریه را به آتش می کشند.