خلاصه کتاب سه روز در مشهد (1311): یادداشت مسافرت عباس مسعودی (نویسنده: سید مهدی سیدقطبی)

خلاصه کتاب سه روز در مشهد (1311) یادداشت مسافرت عباس مسعودی (نویسنده سید مهدی سیدقطبی) یک بازخوانی جذاب از سفر تاریخی عباس مسعودی، بنیان گذار روزنامه اطلاعات، به مشهد در سال ۱۳۱۱ شمسی است. این اثر که توسط سید مهدی سیدقطبی تدوین شده، نه تنها گزارشی از مشاهدات یک روزنامه نگار برجسته ارائه می دهد، بلکه پنجره ای عمیق به جامعه ایران اوایل پهلوی اول باز می کند.

مطالعه سفرنامه ها همواره یکی از ارزشمندترین منابع برای درک تحولات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و حتی اقتصادی یک جامعه در برهه های مختلف تاریخی محسوب می شود. این متون، که اغلب حاصل مشاهدات دست اول و برداشت های شخصی مسافران هستند، اطلاعاتی را ارائه می دهند که شاید در اسناد رسمی و کتب تاریخ کمتر یافت شوند. سفرنامه سه روز در مشهد نیز از این قاعده مستثنی نیست و به عنوان یک سند معتبر تاریخی و اجتماعی از وضعیت مشهد و ایران در اوایل دوران پهلوی اول، اهمیت ویژه ای دارد. این کتاب به خواننده امکان می دهد تا با نگاهی دقیق و ملموس، به قلب زندگی مردم، ساختار شهر و تحولات آن در زمانه ای خاص سفر کند. رویکردی که در این کتاب اتخاذ شده، نه صرفاً یک گزارش خشک تاریخی، بلکه تلفیقی از توصیف، تحلیل و نگاه تیزبینانه یک روزنامه نگار است که وقایع و مشاهدات خود را با جزئیات ثبت کرده است. هدف از ارائه این خلاصه، فراهم آوردن یک درک جامع و تحلیلی از این اثر ارزشمند است تا مخاطبان، چه پژوهشگران و چه علاقه مندان به تاریخ، بتوانند به سرعت با محتوای اصلی و پیام های کلیدی آن آشنا شوند. این بازخوانی عمیق، به روشن شدن ابعاد مختلف این سفرنامه و برجسته سازی نکات اصلی آن کمک خواهد کرد.

معرفی کتاب و ابهام زدایی از نویسندگان: عباس مسعودی و سید مهدی سیدقطبی

شناخت نویسندگان و تدوین کنندگان هر اثر، به ویژه سفرنامه ها، برای درک عمیق تر محتوای آن ضروری است. کتاب سه روز در مشهد نیز از این قاعده مستثنی نیست و آشنایی با شخصیت های عباس مسعودی به عنوان راوی اصلی و سید مهدی سیدقطبی به عنوان تدوین کننده، به روشن شدن ابعاد مختلف این یادداشت مسافرت کمک می کند. این دو شخصیت، هر یک به نوبه خود، نقش مهمی در شکل گیری و انتشار این سند تاریخی ایفا کرده اند.

عباس مسعودی: راوی و مسافر سرشناس

عباس مسعودی (۱۲۷۲-۱۳۵۶ شمسی)، نامی آشنا در تاریخ مطبوعات معاصر ایران است. او بنیان گذار روزنامه اطلاعات بود که تا به امروز یکی از پرتیراژترین و تأثیرگذارترین روزنامه های ایران به شمار می رود. مسعودی نه تنها یک مدیر و روزنامه نگار برجسته بود، بلکه به عنوان یک مشاهده گر دقیق و ثبت کننده وقایع نیز شهرت داشت. سفر او به مشهد در سال ۱۳۱۱ شمسی، که محور اصلی این کتاب را تشکیل می دهد، از جهات مختلفی برای او اهمیت داشت. در آن دوره، ایران در آستانه تحولات عمیق اجتماعی و سیاسی ناشی از سیاست های مدرنیزاسیون رضاخانی قرار داشت. مسعودی به عنوان یک فعال مطبوعاتی، درک عمیقی از نبض جامعه داشت و سفر به مشهد، به عنوان یکی از مهم ترین شهرهای مذهبی و فرهنگی ایران، فرصتی بی نظیر برای او فراهم می آورد تا از نزدیک وضعیت این شهر را مشاهده و ثبت کند. این سفر تنها یک تفریح نبود، بلکه بخشی از فعالیت حرفه ای او برای شناخت بهتر کشور و انعکاس واقعیت ها در نشریه تحت مدیریتش به حساب می آمد. مشاهدات او در این سفر، فارغ از هرگونه قضاوتی، به مثابه لنز یک دوربین عکاسی عمل می کند که تصویری شفاف از مشهد آن دوران ارائه می دهد.

سید مهدی سیدقطبی: تدوین گر و نویسنده کتاب

برخلاف عباس مسعودی که راوی و نویسنده یادداشت های اولیه است، سید مهدی سیدقطبی نقش تدوین گر و منتشرکننده این یادداشت ها را بر عهده داشته است. این تمایز اهمیت بالایی دارد، زیرا نشان می دهد که کتاب سه روز در مشهد حاصل کار مشترک و مکملی است. سیدقطبی با جمع آوری، ویرایش و تنظیم یادداشت های پراکنده عباس مسعودی، آن ها را به یک اثر منسجم و قابل انتشار تبدیل کرده است. این تدوین صرفاً یک کار فنی نبوده، بلکه با توجه به دانش و تخصص سیدقطبی، می توان حدس زد که او با دقت و بینش خاصی به مرتب سازی و تکمیل این یادداشت ها پرداخته تا آن ها به بهترین شکل ممکن منعکس کننده مشاهدات و دیدگاه های مسعودی باشند. نقش سیدقطبی در حفظ و انتشار این سفرنامه، نقشی حیاتی است؛ زیرا بدون تلاش او، این یادداشت های ارزشمند شاید هرگز به دست عموم نمی رسید و بخش مهمی از تاریخ شفاهی و دیداری ایران معاصر از دست می رفت. او با این کار، فرصتی را برای نسل های بعدی فراهم آورد تا به منبع دست اولی از وضعیت مشهد در سال های آغازین قرن چهاردهم شمسی دسترسی پیدا کنند.

زمینه تاریخی نگارش: ایران در سال 1311 شمسی

برای درک کامل یادداشت های عباس مسعودی، لازم است به زمینه تاریخی ایران در سال ۱۳۱۱ شمسی (۱۹۳۲ میلادی) نگاهی دقیق تر بیندازیم. این دوره، اوایل دوران پهلوی اول و سال های پس از تثبیت قدرت رضا شاه بود. دولت مرکزی تلاش های گسترده ای را برای مدرنیزاسیون، تمرکزگرایی و سکولاریزاسیون آغاز کرده بود. ساخت جاده ها، تأسیس نهادهای جدید، تغییر لباس، و تلاش برای ایجاد ارتش مدرن، از جمله اقدامات این دوره بودند که تأثیرات گسترده ای بر تمام جنبه های زندگی اجتماعی و اقتصادی کشور گذاشته بود. مشهد، به عنوان یک شهر مذهبی و کانون حج ایران، از این تحولات بی نصیب نماند. سیاست های دولت در زمینه مذهب و سنت ها، به ویژه در شهرهای مذهبی، با واکنش ها و چالش هایی همراه بود. در سال ۱۳۱۱، هنوز شورش گوهرشاد (که در سال ۱۳۱۴ رخ داد) اتفاق نیفتاده بود، اما تنش ها و تغییرات زیربنایی در جامعه مشهد، همانند سایر نقاط کشور، در حال شکل گیری بود. مسعودی در سفر خود، ناظر این تغییرات و تأثیرات آن ها بر مردم عادی، کسب وکارها، و فضای عمومی شهر بود. سفرنامه او، تصویری زنده از این برهه حساس تاریخی ارائه می دهد و به ما کمک می کند تا تأثیرات سیاست های دولت مرکزی را بر زندگی روزمره مردم در یکی از مهم ترین شهرهای ایران درک کنیم.

«سفرنامه ها همچون آیینه هایی هستند که نه تنها تصویری از مقصد را نشان می دهند، بلکه روح زمانه ای که در آن نگاشته شده اند را نیز منعکس می کنند. سه روز در مشهد نیز آینه ای شفاف از مشهد دهه ۱۳۱۰ شمسی و ایران در حال تحول است.»

چکیده سفرنامه: سه روز در مشهد از نگاه عباس مسعودی

عباس مسعودی در یادداشت های سفر خود به مشهد، با نگاهی دقیق و جزئی نگر، هر سه روز اقامتش را با تمام مشاهدات و برداشت هایش به تصویر کشیده است. این بخش، به بررسی خلاصه این سه روز و آنچه که مسعودی از شهر مشهد در سال ۱۳۱۱ شمسی روایت می کند، می پردازد. این سفرنامه، یک راهنمای تاریخی برای درک جنبه های مختلف زندگی در آن دوران است و صرفاً به توصیف بناها محدود نمی شود، بلکه به تعاملات انسانی و فضای اجتماعی نیز می پردازد.

روز اول: ورود به مشهد و اولین برخوردها

سفر عباس مسعودی از تهران به مشهد، خود به تنهایی بخشی از روایت او را تشکیل می دهد. در سال ۱۳۱۱ شمسی، سفر زمینی بین این دو شهر، چه با خودرو و چه با وسایل دیگر، مسیری طولانی و پرچالش بود. او به جزئیات مسیر، شرایط جاده ها و مناظر اطراف می پردازد که خود اطلاعاتی ارزشمند از زیرساخت های حمل ونقل آن زمان ارائه می دهد. پس از ورود به مشهد، مسعودی بلافاصله به توصیف اولین برخوردها و برداشت هایش از شهر می پردازد. او از فضای عمومی شهر، معماری خانه ها، خیابان ها و بازارها می نویسد. احتمالاً به وضعیت اقامتگاه خود، هتل یا کاروانسرا، اشاره می کند و جزئیاتی از کیفیت خدمات و امکانات موجود در آن زمان ارائه می دهد. اولین مشاهدات او از مردم مشهد، نوع پوشش، رفتارها و تعاملات آن ها در فضای عمومی، نیز بخش مهمی از این روز را شامل می شود. او احتمالاً به ترافیک شهری (با وسایل نقلیه آن دوره)، جنب وجوش بازار و صداهای غالب در شهر می پردازد که همگی به ترسیم یک تصویر حسی از مشهد قدیم کمک می کنند. این توصیفات اولیه، پایه ای برای درک عمیق تر مشاهدات او در روزهای بعدی را فراهم می آورد و به خواننده کمک می کند تا خود را در فضای مشهد آن زمان تصور کند.

روز دوم: گشت و گذار در حرم مطهر و شهر

روز دوم سفر، کانون اصلی مشاهدات عباس مسعودی را تشکیل می دهد. در این روز، او به توصیف دقیق حرم مطهر امام رضا (ع) و فضای مذهبی حاکم بر آن می پردازد. مسعودی نه تنها از جنبه های معماری، تزئینات و وسعت حرم می نویسد، بلکه به حضور زائران، نحوه زیارت آن ها، آداب و رسوم مذهبی و حس و حال معنوی حاکم بر این مکان مقدس نیز اشاره می کند. این توصیفات، تصویری جامع از حرم و نقش آن در زندگی مردم مشهد و زائران آن دوران ارائه می دهد. او احتمالاً از بخش های مختلف حرم، صحن ها، رواق ها و حتی موقوفات آن زمان نام می برد. علاوه بر حرم، مسعودی به گشت وگذار در سایر اماکن تاریخی و فرهنگی شهر نیز می پردازد. این اماکن می توانند شامل مدارس قدیمی، مساجد، حمام ها و کاروانسراهای مهم شهر باشند. او به وضعیت نگهداری این اماکن، اهمیت تاریخی آن ها و نقششان در زندگی روزمره مردم اشاره می کند. تعامل با مردم محلی، از جمله بازاریان، کسبه، روحانیون و شهروندان عادی، بخش مهم دیگری از مشاهدات روز دوم است. مسعودی از گفت وگوهای خود با آن ها، نظراتشان درباره وضعیت شهر، مشکلات اقتصادی و اجتماعی و امیدها و آرزوهایشان می نویسد. او احتمالا به وضعیت اقتصادی مشهد، مشاغل رایج، کالاهای موجود در بازار و میزان رونق کسب وکارها در آن زمان می پردازد. این جزئیات، به خواننده اجازه می دهد تا با پیچیدگی های زندگی در مشهد آن دوران و چالش ها و فرصت های موجود آشنا شود.

روز سوم: جمع بندی مشاهدات و بازگشت

روز سوم سفر، عباس مسعودی پیش از ترک مشهد، به جمع بندی مشاهدات و برداشت های خود از این شهر می پردازد. او ممکن است به نکاتی اشاره کند که در روزهای قبل فرصت بیان کامل آن ها را نداشته یا حالا با دیدی جامع تر، آن ها را تکمیل می کند. این جمع بندی می تواند شامل تحلیل کلی از وضعیت شهر، نقاط قوت و ضعف آن، و مقایسه مشهد با دیگر شهرهایی باشد که مسعودی پیشتر دیده بود. او احتمالاً به تأثیر کلی سفر بر دیدگاه هایش و اینکه آیا انتظاراتش از مشهد برآورده شده است یا خیر، می پردازد. این بخش، فرصتی برای مسعودی است تا احساسات شخصی خود را نسبت به شهر، مردمانش و تجربه ای که از این سفر به دست آورده، بیان کند. آیا مشهد برای او شهری الهام بخش بوده یا چالش برانگیز؟ پاسخ به این سوالات، ابعاد انسانی سفرنامه را غنی تر می سازد. جزئیاتی از آماده شدن برای بازگشت، شیوه حمل ونقل و شاید آخرین نگاه ها به شهر نیز در این بخش گنجانده می شود. این جمع بندی نهایی، به خواننده کمک می کند تا با یک تصویر کامل تر از مشهد و تأثیر آن بر راوی، سفرنامه را به پایان برساند. این بخش، نه تنها خلاصه ای از وقایع است، بلکه عصارۀ تجربه و بینش مسعودی را نیز در بر می گیرد.

تحلیل مضامین اصلی و اهمیت سفرنامه سه روز در مشهد

سفرنامه سه روز در مشهد فراتر از یک گزارش ساده از سفر است و لایه های عمیقی از مضامین اجتماعی، سیاسی و فرهنگی را در بر می گیرد. تحلیل این مضامین، به ما کمک می کند تا اهمیت این اثر را به عنوان یک سند تاریخی و اجتماعی درک کنیم. نگاه موشکافانه عباس مسعودی، نه تنها وضعیت ظاهری شهر، بلکه روابط پنهان و ساختارهای موجود در آن زمان را نیز روشن می سازد. این بخش به بررسی این مضامین اصلی و جایگاه این سفرنامه در ادبیات سفر فارسی می پردازد.

بازتاب وضعیت اجتماعی و سیاسی

مشاهدات مسعودی در مشهد، به خوبی بازتاب دهنده وضعیت اجتماعی و سیاسی ایران در اوایل دوران پهلوی اول است. او ناظر تأثیر سیاست های تمرکزگرایی و مدرنیزاسیون رضاخانی بر شهرهای مذهبی بود. در سفرنامه، می توان شواهدی از چگونگی اداره شهر توسط حکمرانی مرکزی و تأثیر مستقیم آن بر زندگی مردم را مشاهده کرد. آیا زیرساخت های شهری در حال توسعه بودند؟ آیا پروژه های عمرانی جدیدی آغاز شده بودند؟ پاسخ به این سوالات از دل مشاهدات مسعودی بیرون می آید. همچنین، او به وضعیت آموزش، بهداشت و زیرساخت های عمومی مانند آب و برق (در صورت وجود) اشاره می کند که نمایانگر اولویت های دولت مرکزی در آن زمان است. وضعیت امنیت، فعالیت های دولتی، حضور نیروهای انتظامی و میزان نفوذ دولت در امور روزمره مردم نیز از نکات قابل توجهی است که مسعودی به آن می پردازد. تحلیل این جنبه ها، به ما درکی عمیق تر از چگونگی بازتاب سیاست های کلان بر سطح محلی و زندگی روزمره مردم در دهه ۱۳۱۰ شمسی می دهد. مسعودی با توصیف این موارد، به ما نشان می دهد که چگونه مشهد، به عنوان یک شهر مهم، در بستر تحولات بزرگتر ملی قرار گرفته بود.

توصیف فضای مذهبی و فرهنگی

مشهد به عنوان پایتخت معنوی ایران، همواره کانون فعالیت های مذهبی و فرهنگی بوده است. سفرنامه مسعودی به خوبی این فضا را به تصویر می کشد. او نه تنها به اهمیت مذهبی حرم امام رضا (ع) در زندگی مردم اشاره می کند، بلکه به آداب و رسوم مذهبی و محلی خاص مشهد نیز می پردازد. این شامل نحوه برگزاری مراسمات، تعامل مردم با روحانیت و نقش حوزه های علمیه در آن زمان است. او ممکن است به مدارس مذهبی، کتابخانه ها و مراکز فرهنگی وابسته به حرم و فعالیت های آن ها اشاره کند. توصیف مسعودی از نقش روحانیت در زندگی مردم، میزان نفوذ آن ها و ارتباطشان با ساختار حکومتی، از نکات کلیدی این بخش است. آیا روحانیت در آن زمان در برابر سیاست های دولت مرکزی مواضعی داشتند؟ آیا مردم به آن ها اعتماد کامل داشتند؟ این سفرنامه می تواند سرنخ هایی از پاسخ این سوالات ارائه دهد. همچنین، او به فرهنگ عمومی شهر، ادبیات، هنر و سایر جنبه های زندگی فرهنگی مردم اشاره می کند. این بخش از سفرنامه، به ما کمک می کند تا به درک جامع تری از هویت فرهنگی و مذهبی مشهد در آن دوران دست یابیم و ببینیم که چگونه این هویت با تحولات سیاسی و اجتماعی در حال تعامل بود.

«سه روز در مشهد نه تنها یک سفرنامه است، بلکه سندی اجتماعی است که گویای وضعیت یک شهر بزرگ مذهبی در دوره گذار و مدرنیزاسیون اجباری است.»

نگاه انتقادی و مشاهده گرانه مسعودی

یکی از ویژگی های برجسته سفرنامه عباس مسعودی، نگاه مشاهده گرانه و در عین حال تحلیلی اوست. به عنوان یک روزنامه نگار، مسعودی تلاش می کند تا با دیدی بی طرفانه به وقایع نگاه کند، اما این به معنای عدم نقد یا عدم برجسته سازی نقاط قوت و ضعف نیست. او با ظرافت خاصی، هم نکات مثبت (مانند توسعه زیرساخت ها یا زیبایی های معماری) و هم نکات منفی (مانند مشکلات اقتصادی، فقر یا کمبود امکانات) را برجسته می کند. بررسی می کنیم که آیا نگاه او بیشتر به سمت انتقاد است یا تحسین، و چگونه او بین این دو توازن برقرار می کند. این تحلیل به ما کمک می کند تا به ماهیت نگاه یک روزنامه نگار در آن دوران پی ببریم؛ آیا او صرفاً یک گزارش گر واقعیت هاست یا تحلیل گری است که به دنبال ریشه یابی مسائل است؟ توانایی او در تشخیص تفاوت های ظریف و ثبت آن ها، سفرنامه را به متنی ارزشمند تبدیل می کند. مسعودی سعی می کند خواننده را به دیدن آنچه او می بیند، دعوت کند، اما در پس این توصیفات، تحلیل ها و قضاوت های ضمنی او نیز نهفته است که با دقت می توان آن ها را کشف کرد. این نگاه انتقادی و در عین حال مستند، به ارزش تاریخی و پژوهشی کتاب می افزاید.

سبک نگارش و ادبیات سفر

سبک نگارش عباس مسعودی در یادداشت های سه روز در مشهد، یکی از جنبه های مهمی است که این سفرنامه را متمایز می کند. زبان و شیوه نگارش او چگونه است؟ آیا او از زبانی رسمی و خشک استفاده می کند یا قلمی روان و توصیفی دارد که خواننده را جذب می کند؟ این یادداشت ها با چه هدفی نگاشته شده اند؟ آیا برای انتشار در روزنامه اطلاعات بوده اند یا صرفاً یادداشت های شخصی؟ پاسخ به این سوالات، به درک جایگاه این اثر در میان سفرنامه های فارسی دوره معاصر کمک می کند. در آن دوران، سفرنامه نویسی در ایران، چه به سبک سنتی و چه با رویکردهای مدرن تر، در حال تحول بود. مسعودی به عنوان یک روزنامه نگار، احتمالاً از سبکی استفاده کرده که هم برای عموم مردم قابل فهم باشد و هم اطلاعات دقیق و مستندی ارائه دهد. بررسی می کنیم که آیا نثر او به سمت ادبیات سوق پیدا می کند یا بیشتر جنبه خبری و گزارشی دارد. آیا او از استعارات و تشبیهات استفاده می کند یا به توصیف مستقیم وقایع بسنده می کند؟ این تحلیل سبک شناسانه، به ما کمک می کند تا نه تنها از محتوای سفرنامه بهره مند شویم، بلکه از زیبایی های ادبی و شیوه بیان آن نیز لذت ببریم و جایگاه آن را در تاریخ ادبیات سفرنامه نویسی فارسی تثبیت کنیم.

در این بخش، ما جدول کوچکی برای خلاصه سازی برخی از جوانب سفرنامه ارائه می دهیم:

جنبه مورد بررسی	توصیف در سفرنامه
وضعیت راه ها و حمل ونقل	طولانی و پرچالش، نیاز به وسایل نقلیه خاص و زمان بر.
معماری و شهرسازی	توصیف دقیق از کوچه ها، خانه ها، بازارها و بناهای تاریخی و مذهبی.
فرهنگ و آداب مردم	اشاره به پوشش، تعاملات روزمره، آداب زیارت و رویدادهای محلی.
اقتصاد و مشاغل	وضعیت بازار، انواع کالاها، مشاغل رایج و میزان رونق اقتصادی.
نقش مذهب و روحانیت	محوریت حرم، اهمیت زیارت، حضور روحانیون و مدارس دینی.

نتیجه گیری: چرا مطالعه خلاصه (و شاید خود کتاب) سه روز در مشهد ضروری است؟

کتاب سه روز در مشهد (1311) یادداشت مسافرت عباس مسعودی که با کوشش سید مهدی سیدقطبی به دست مخاطبان رسیده، اثری است که فراتر از یک سفرنامه معمولی عمل می کند. این کتاب، سندی تاریخی، اجتماعی و فرهنگی است که پنجره ای بی نظیر به گذشته ایران در یکی از حساس ترین برهه های تاریخی آن، یعنی اوایل دوران پهلوی اول، می گشاید. مشاهدات دقیق و تحلیل های هوشمندانه عباس مسعودی، ما را به سفری در زمان می برد و امکان درک عمیق تری از زندگی روزمره مردم، وضعیت زیرساخت ها، تعاملات اجتماعی، و پویایی های مذهبی و سیاسی مشهد در سال ۱۳۱۱ شمسی را فراهم می آورد.

اهمیت این سفرنامه تنها به دلیل توصیفات آن نیست، بلکه به خاطر نگاه تیزبینانه و گاه انتقادی مسعودی است که بدون جانبداری، نقاط قوت و ضعف را بازتاب می دهد. این اثر نه تنها برای پژوهشگران تاریخ، جامعه شناسی و ایران شناسی، بلکه برای تمامی علاقه مندان به فرهنگ و تمدن ایران زمین، یک منبع ارزشمند محسوب می شود. خلاصه و تحلیل ارائه شده در این مقاله، تلاشی بود برای برجسته سازی این ارزش ها و فراهم آوردن یک مسیر دسترسی سریع به درک کلی از محتوای کتاب.

مطالعه این خلاصه، اولین گام برای آشنایی با دنیای سه روز در مشهد از نگاه عباس مسعودی است. برای کسانی که به دنبال پژوهش های عمیق تر و لمس جزئیات بیشتری هستند، قویاً توصیه می شود که خود کتاب سه روز در مشهد (1311) یادداشت مسافرت عباس مسعودی را به صورت کامل مطالعه کنند. این سفرنامه، فرصتی بی نظیر برای مقایسه مشهد امروز با مشهد دهه ۱۳۱۰ شمسی فراهم می آورد و به ما کمک می کند تا سیر تحولات این شهر مقدس و تأثیر زمان بر آن را بهتر درک کنیم. این سفرنامه یادآور می شود که چگونه می توان از دل مشاهدات روزمره، به درک های عمیقی از تاریخ و جامعه دست یافت و برای درک هرچه بهتر تاریخ سرزمین خود، ضروری است که به اسناد و یادداشت های دست اولی چون این اثر، توجه ویژه ای شود.