دانلود کتاب اختلالات طیف اوتیسم

رابطه صرع و اوتیسم چیست؟

صرع و اوتیسم دو اختلالی هستند که غالبا درکنار هم اتفاق می افتند، به همین دلیل افراد اوتیسم بیشتر در معرض خطر تشنج و عوارض آن هستند. اوتیسم نتیجه عدم تعادل بین سیگنال های مغزی و تحریک آنها است، چیزی که می تواند زمینه ایجاد صرع نیز باشد. همچنین در کودکان مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی وجود ندارد. یعنی کودک نمی تواند خودش را به جای دیگران قرار دهد یا به مسایلی به غیر از چیزهایی که می بیند، فکر می کند. در نظر داشته باشید که هرچه ضریب هوشی کودکان پایین تر باشد، احتمال ابتلا به تشنج در کودکان بالاتر است. اگرچه ممکن است برخی از کودکان اوتیسم، هوش پایینی داشته باشند، اما برخی از آنها نیز هوش جزیره ای دارند. به این معنا که کودک در یک یا چند زمینه (مانند نقاشی یا موسیقی) توانایی های قابل توجهی دارد؛ در حالی که ممکن است از نظر سایر توانایی ها مشکل داشته باشد.

طبق مطالعات انجام شده، حدود 20 درصد کودکان مبتلا به اوتیسم در خطر ابتلا به صرع هستند. اما این تمام کودکان را شامل نمی شود. تولید و سفارش لباس های اسپایدرمن ممکن است به دلیل پیچیدگی فرآیند و تنوع در طرح ها و مواد، زمان بر باشد . بلکه عوامل قبل از زایمان، در حین و پس از زایمان، همچنین عوامل محیطی در همزمان بودن صرع و اوتیسم موثر هستند. علت اختلال اوتیسم چیست؟ موارد بسیار زیادی را می توان در علت اوتیسم جستجو کرد. اما به طور کلی، علت و سرمنشا اوتیسم ممکن است مربوط به ژنتیک و محیط، باشد. HOXA1 یکی از ژن های اوتوزوم مغلوب است که تاثیر زیادی در بروز اوتیسم دارد، همچنین ژن های NLGN3, NLGN4, NRXN1, MeCP2 نیز ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند.

برای بعضی از کودکان، اختلال طیف اوتیسم می تواند با یک اختلال ژنتیکی مانند سندرم Rett یا سندرم X شکننده همراه باشد. در کودکان، تغییرات ژنتیکی (جهش) ممکن است خطر اختلال طیف اوتیسم را افزایش دهد. ژن ها ممکن است بر توسعه مغز یا نحوه ارتباط سلول های مغز تاثیر بگذارند یا شدت علایم طیف اوتیسم را تعیین کنند. اما به غیر از ژن موارد دیگری مثل عوامل محیطی می توانند علت اوتیسم در بزرگسالان و کودکان باشند. دانشمندان در تلاشند تا به این سوال پاسخ دهند که آیا ویروس ها می توانند در ابتلا یک فرد به اوتیسم نقش داشته باشند یا خیر؟  طبق نتایج تا حال حاضر، انسفالیت ناشی از سرخک، سرخچه مادرزادی، ویروس هرپس سیمپلکس، اوریون، واریسلا، سیتومگالوویروس و ویروس های مخفی برخی از مواردی هستند که ممکن است در بروز اوتیسم موثر باشند.

آیا واکسن ها موجب اوتیسم می شوند؟ هیچ ارتباطی بین واکسن و اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد. یکی از بزرگ ترین اختلافات در اختلال طیف اوتیسم این است که آیا ارتباطی بین اختلال و واکسن های دوران کودکی وجود دارد. ممکن است برخی از فروشگاه ها تخفیفات ماهانه یا فصلی برای قیمت لباس سگ های نگهبان ارایه دهند . با وجود تحقیقات گسترده، هیچ تحقیق قابل اعتمادی ارتباط بین اختلال طیف اوتیسم و واکسن زدن را نشان نداده است. اوتیسم در بزرگسالی چیست؟ اوتیسم در بزرگسالان یکی از مشکلاتی است که کمتر به آن پرداخته شده؛ در صورتی که برای بسیاری از افراد و خانواده ها معضلی جدی محصوب می شود. در اغلب مواقع کودکان اوتیستیک بدون تشخیص و درمان به بزرگسالی می رسند.

اما آنچه که بیش از هرچیزی اهمیت دارد، تشخیص اوتیسم در بزرگسالی است، اگر فردی در بزرگسالی احساس انزوای اجتماعی داشته باشد یا در برقراری ارتباط با دنیای اطراف دچار مشکل شود، احتمال ابتلای وی به اوتیسم یا درخودماندگی بالا است. نیازهای افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی بسیار متفاوت است. افراد مبتلا به ASD شدید، ممکن است توانایی صحبت کردن نداشته باشند و به همراهی و کمک برای تمامی فعالیت های زندگی روزمره شان احتیاج داشته باشند.  پژوهشگران مطالعه ای را روی 45 نفر که یا خود مبتلا به ASD بودند یا از این بیماران مراقبت می کردند، انجام دادند. شرکت کنندگان بیشتر در مورد مدیریت بلندمدت، تشخیص و آگاهی از اوتیسم در بزرگسالی نگران بودند.

خودتحریکی چیست؟ خودتحریکی” اصطلاحی است که برای توصیف رفتارهای خود تحریک کننده، اغلب شامل حرکات یا گفتار تکراری، استفاده می شود. مثلا دست زدن، شییی را مالیدن یا تکرار یک عبارت. خودتحریکی معمولاً با افراد اوتیسمی مرتبط است، اما تقریباً همه افراد نوعی از آن را انجام می دهند، مثلا مالیدن دست ها به هم یا جویدن ناخن ها. خود تحریکی در افراد اوتیسمی گاها می تواند باعث مختل شدن زندگی روزمره یا آسیب جسمی شود. اما همچنین می تواند به عنوان یک سازوکار مدارای مفید برای مقابله با اضافه بار حسی یا گذر از موقعیت های ناراحت کننده عمل کند.

انواع مختلف اوتیسم چیست؟

ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) منتشر شده است که پزشکان از آن برای تشخیص انواع اختلالات روانپزشکی استفاده می کنند. جدیدترین ویرایش DSM (پنجم) در سال 2013 منتشر شد. با توجه به موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی (NINDS)، ژنتیک و محیط هردو می توانند تعیین کنند که آیا فرد دچار ASD می شود یا خیر. با این حال، منابع متعدد قدیمی و جدید به این نتیجه رسیده اند که واکسن ها باعث ASD نمی شوند. مطالعه بحث برانگیزی در سال 1998 ارتباطی بین اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) را پیشنهاد کرد. با این حال، این مطالعه توسط تحقیقات دیگر رد شد و در نهایت در سال 2010 پس گرفته شد.

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می کند که همه کودکان در سنین 18 و 24 ماهگی تحت غربالگری ASD قرار گیرند. غربالگری می تواند به تشخیص زودهنگام ASD در کودکان و حمایت از آنان کمک کند. چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) یک ابزار غربالگری رایج است که بسیاری از مطب های اطفال از آن استفاده می کنند. والدین نظرسنجی 23 سوالی را پر می کنند. سپس پزشکان اطفال می توانند از این پاسخ ها برای شناسایی کودکانی که شانس بیشتری برای ابتلا به ASD دارند، استفاده کنند. توجه شود که غربالگری یک تشخیص نیست. کودکانی که در غربالگری ASD مثبت می شوند، لزوماً اوتیسم ندارند. علاوه بر این، غربالگری ها همیشه همه کودکان اوتیسمی را شناسایی نمی کنند.

علایم ذکرشده در هر دو دسته بندی را می توان به طور معمول در اوایل زندگی (تا دوسالگی) مشاهده کرد. بنابراین، شناخت موارد گفته شده بسیار در تشخیص اوتیسم در کودکان موثر است. برای خرید لباس بتمن عضلانی ، ممکن است نیاز به مشاوره از دوستان یا افرادی داشته باشید که تجربه خرید مشابهی دارند . شدت علایم و همچنین حضور شخص آگاه نسبت به این علایم می تواند در تشخیص اوتیسم بسیار تاثیرگذار باشد. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به طور خفیف این علایم را بروز دهند و برخی دیگر به شدت تحت تاثیر آنها قرار گیرند. اینجاست که شناخت انواع اوتیسم بسیار ضرورت پیدا می کند.در واقع هر یک از انواع اوتیسم با درجات مختلفی از علایم تعریف می شوند. در ادامه، سه شاخه اصلی اوتیسم مورد ارزیابی قرارگرفته است.

اختلال اوتیسم

این نوع طیف از انواع اوتیسم را می توان به عنوان اوتیسم “کلاسیک” نیز معرفی کرد که معمولاً همان موردی است که افراد با شنیدن کلمه “اوتیسم” در ذهنشان تداعی می شود. مبتلایان به اختلال اوتیسم کلاسیک «تاخیر زبانی قابل توجه، چالش های اجتماعی، ارتباطی، رفتارها و علایق غیرعادی» دارند. این افراد معمولاً دچار ناتوانی های ذهنی نیز می شوند. این نوع، شدیدترین گونه ی اوتیسم و همچنین شایع ترین آن در نظر گرفته می شود. افرادی که اختلال اوتیسم دارند ممکن است با لمس شدن توسط افراد دیگر مشکل داشته باشند. اغلب رفتارهای محدود یا تکراری انجام می دهند و برقراری ارتباط با دیگران برای شان دشوار است. یک نکته مهم در مورد انواع اوتیسم این است که بیشتر علایم در آنها مشابه بوده اما شدت و ضعفشان متفاوت بروز می کند.