غذای مقوی برای بیمار ضعیف

غذای مقوی برای بیمار ضعیف : رویکردی جامع و علمی

وقتی صحبت از بهبود و بازگشت سلامتی به میان می آید تغذیه نقشی اساسی و غیرقابل انکار ایفا می کند. برای فردی که به دلیل بیماری جراحی یا سایر شرایط جسمی دچار ضعف شده است تغذیه مناسب نه تنها به بازیابی انرژی و قوای از دست رفته کمک می کند بلکه فرآیند بهبودی را تسریع می بخشد و از بروز عوارض احتمالی پیشگیری می کند. پرسش اصلی این است : چه نوع غذایی برای یک بیمار ضعیف مقوی و مناسب است؟ پاسخ کوتاه و کلیدی این است که غذای مقوی برای بیمار ضعیف غذایی است که به راحتی قابل هضم بوده سرشار از مواد مغذی ضروری باشد و متناسب با شرایط و نیازهای فردی بیمار تنظیم شده باشد. در ادامه این مقاله به بررسی جامع و علمی این موضوع از دیدگاه پزشکی می پردازیم.

تعریف علمی ضعف و سوءتغذیه در بیماران

ضعف در اصطلاح پزشکی اغلب به عنوان آستنی (Asthenia) شناخته می شود و به معنای احساس خستگی کاهش انرژی و توانایی جسمی و ذهنی است. ضعف می تواند علامت بسیاری از بیماری ها و شرایط مختلف باشد و به تنهایی یک بیماری محسوب نمی شود. در بیماران ضعف معمولاً ناشی از ترکیبی از عوامل از جمله بیماری زمینه ای التهاب کمبود مواد مغذی کاهش فعالیت بدنی و عوارض جانبی داروها ایجاد می شود.

سوءتغذیه (Malnutrition) یک اصطلاح گسترده است که به عدم تعادل در دریافت مواد مغذی اشاره دارد. این عدم تعادل می تواند شامل کمبود تغذیه (Undernutrition) یعنی دریافت ناکافی مواد مغذی یا تغذیه بیش از حد (Overnutrition) یعنی دریافت بیش از حد مواد مغذی باشد. در بیماران ضعیف معمولاً منظور از سوءتغذیه کمبود تغذیه است که به صورت کمبود انرژی پروتئین ویتامین ها و مواد معدنی بروز می کند.

سوءتغذیه در بیماران می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد از جمله :

• کاهش اشتها و میل به غذا : بسیاری از بیماری ها به ویژه بیماری های مزمن و سرطان می توانند باعث کاهش اشتها و بی میلی به غذا شوند.
• مشکلات در خوردن و بلع : برخی بیماری ها مانند سکته مغزی بیماری های عصبی و سرطان های سر و گردن می توانند باعث مشکلات در جویدن و بلع غذا شوند (دیسفاژی).
• اختلال در هضم و جذب مواد مغذی : بیماری های گوارشی مانند بیماری التهابی روده سندرم سوء جذب و پانکراتیت می توانند باعث اختلال در هضم و جذب مواد مغذی از غذا شوند.
• افزایش نیاز به مواد مغذی : در شرایط بیماری بدن نیاز بیشتری به انرژی پروتئین و سایر مواد مغذی برای مقابله با بیماری و ترمیم بافت ها دارد. اگر دریافت مواد مغذی کافی نباشد سوءتغذیه رخ می دهد.
• محدودیت های رژیم غذایی : برخی رژیم های غذایی محدودکننده به ویژه در بیماران با بیماری های خاص می توانند خطر سوءتغذیه را افزایش دهند اگر به درستی برنامه ریزی نشوند.
• عوارض جانبی داروها : برخی داروها می توانند عوارض جانبی مانند کاهش اشتها تهوع استفراغ و اسهال داشته باشند که منجر به کاهش دریافت و جذب مواد مغذی می شوند.

علائم و نشانه های مرتبط با ضعف و سوءتغذیه

علائم و نشانه های ضعف و سوءتغذیه در بیماران می تواند متنوع باشد و به شدت و مدت زمان سوءتغذیه و همچنین بیماری زمینه ای بستگی دارد. برخی از علائم و نشانه های شایع عبارتند از :

• خستگی و ضعف عمومی : احساس خستگی مفرط و کاهش توانایی انجام فعالیت های روزمره.
• کاهش وزن غیرارادی : از دست دادن وزن بدن بدون تلاش برای کاهش وزن به ویژه کاهش توده عضلانی.
• کاهش توده عضلانی (سارکوپنی) : تحلیل رفتن عضلات که منجر به ضعف عضلانی کاهش قدرت و تعادل می شود.
• پوست خشک و نازک : کاهش چربی زیر پوست و کم آبی بدن می تواند باعث خشکی و نازک شدن پوست شود.
• موهای نازک و شکننده : کمبود پروتئین و مواد مغذی می تواند باعث ریزش مو نازک شدن و شکنندگی موها شود.
• ناخن های شکننده و خط دار : تغییرات در ناخن ها می تواند نشان دهنده کمبود مواد مغذی باشد.
• تاخیر در بهبود زخم : سوءتغذیه می تواند فرآیند ترمیم زخم ها را کند کند و خطر عفونت را افزایش دهد.
• ضعف سیستم ایمنی و افزایش susceptibility به عفونت ها : کمبود مواد مغذی به ویژه پروتئین و ویتامین ها سیستم ایمنی را ضعیف کرده و فرد را مستعد ابتلا به عفونت ها می کند.
• تغییرات خلقی و شناختی : سوءتغذیه می تواند باعث تحریک پذیری بی حوصلگی افسردگی و اختلال در تمرکز و حافظه شود.
• ادم (ورم) : در موارد شدید سوءتغذیه پروتئینی ممکن است ادم در پاها مچ پا و صورت ایجاد شود.

تشخیص زودهنگام سوءتغذیه در بیماران بسیار مهم است زیرا می تواند پیامدهای جدی برای سلامتی داشته باشد از جمله افزایش طول مدت بستری در بیمارستان افزایش خطر عوارض کاهش کیفیت زندگی و افزایش مرگ و میر.

روش های تشخیص علمی و پزشکی ضعف و سوءتغذیه

تشخیص ضعف و سوءتغذیه در بیماران معمولاً شامل ترکیبی از روش های ارزیابی پزشکی و تغذیه ای است. این روش ها عبارتند از :

1. تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی : پزشک با گرفتن شرح حال دقیق از بیمار شامل علائم سابقه بیماری ها داروهای مصرفی عادات غذایی و عوامل خطر سوءتغذیه اطلاعات مهمی به دست می آورد. معاینه فیزیکی شامل ارزیابی وضعیت عمومی بیمار وزن قد شاخص توده بدنی (BMI) بررسی پوست مو ناخن ها عضلات و علائم ادم است.
2. ارزیابی تغذیه ای : متخصص تغذیه یا پزشک می تواند با استفاده از ابزارهای مختلف ارزیابی تغذیه ای وضعیت تغذیه ای بیمار را به طور دقیق تر بررسی کند. این ابزارها شامل :
   • پرسشنامه غربالگری تغذیه ای : پرسشنامه های ساده ای که به سرعت خطر سوءتغذیه را در بیماران شناسایی می کنند.
   • ارزیابی جامع تغذیه ای (Subjective Global Assessment – SGA) : یک روش ارزیابی بالینی که بر اساس تاریخچه پزشکی معاینه فیزیکی و اطلاعات مربوط به دریافت غذا و وزن بیمار وضعیت تغذیه ای را طبقه بندی می کند.
   • یادآمد ۲۴ ساعته غذایی و پرسشنامه بسامد خوراک : جمع آوری اطلاعات در مورد غذاها و نوشیدنی های مصرفی بیمار در ۲۴ ساعت گذشته یا در یک دوره زمانی مشخص برای ارزیابی دریافت مواد مغذی.
   • اندازه گیری های تن سنجی : شامل اندازه گیری وزن قد BMI دور بازو ضخامت چین پوستی و دور عضلات بازو برای ارزیابی ترکیب بدن و توده عضلانی.
   • آنالیز ترکیب بدن (Body Composition Analysis) : روش های پیشرفته تری مانند بیوامپدانس الکتریکی (BIA) یا DEXA برای اندازه گیری دقیق تر توده چربی توده عضلانی و آب بدن.
3. آزمایش های آزمایشگاهی : آزمایش های خون و ادرار می توانند اطلاعات مهمی در مورد وضعیت تغذیه ای بیمار و کمبودهای احتمالی مواد مغذی ارائه دهند. برخی از آزمایش های رایج عبارتند از :
   • پروتئین های سرم : اندازه گیری پروتئین های خون مانند آلبومین و پره آلبومین که نشان دهنده وضعیت پروتئین بدن و پیش آگهی تغذیه ای هستند. کاهش سطح آلبومین و پره آلبومین می تواند نشان دهنده سوءتغذیه پروتئینی و التهاب باشد.
   • الکترولیت ها : اندازه گیری الکترولیت های خون مانند سدیم پتاسیم کلر و منیزیم برای تشخیص عدم تعادل الکترولیتی که ممکن است در سوءتغذیه رخ دهد.
   • ویتامین ها و مواد معدنی : اندازه گیری سطح ویتامین ها (مانند ویتامین D ویتامین B۱۲ فولات) و مواد معدنی (مانند آهن روی کلسیم) برای شناسایی کمبودهای خاص.
   • شمارش کامل خون (CBC) : بررسی سلول های خونی برای تشخیص کم خونی (آنمی) که می تواند ناشی از کمبود آهن ویتامین B۱۲ یا فولات باشد.
   • شاخص های التهابی : اندازه گیری شاخص های التهابی مانند پروتئین واکنش گر C (CRP) برای ارزیابی وضعیت التهابی که می تواند بر وضعیت تغذیه ای تاثیر بگذارد.
4. تصویربرداری پزشکی : در برخی موارد ممکن است از روش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس سونوگرافی سی تی اسکن یا MRI برای بررسی علل زمینه ای ضعف و سوءتغذیه مانند تومورها عفونت ها یا بیماری های گوارشی استفاده شود.

ترکیب نتایج حاصل از این روش های تشخیصی به پزشک و متخصص تغذیه کمک می کند تا وضعیت تغذیه ای بیمار را به طور دقیق ارزیابی کرده و برنامه درمانی مناسبی را برای بهبود تغذیه و رفع ضعف بیمار طراحی کنند.

روش های درمانی (دارویی پزشکی و بالینی) برای ضعف و سوءتغذیه

درمان ضعف و سوءتغذیه در بیماران یک رویکرد چندجانبه را شامل می شود که هدف آن رفع علت زمینه ای بهبود وضعیت تغذیه ای و کاهش علائم ضعف است. روش های درمانی بسته به علت و شدت سوءتغذیه و شرایط بیمار متفاوت خواهد بود.

1. درمان بیماری زمینه ای : مهم ترین قدم در درمان ضعف و سوءتغذیه شناسایی و درمان بیماری زمینه ای است که باعث ایجاد این مشکلات شده است. به عنوان مثال اگر ضعف و سوءتغذیه ناشی از عفونت باشد درمان عفونت با آنتی بیوتیک ها ضروری است. اگر ناشی از سرطان باشد درمان سرطان با جراحی شیمی درمانی یا پرتودرمانی ممکن است لازم باشد.
2. تغذیه درمانی : تغذیه درمانی رکن اصلی درمان سوءتغذیه است و هدف آن تامین نیازهای تغذیه ای بیمار بهبود وضعیت تغذیه ای و بازگرداندن وزن و توده عضلانی از دست رفته است. رویکردهای تغذیه درمانی شامل :
   • رژیم غذایی مناسب : تنظیم یک رژیم غذایی متعادل و مغذی که شامل تمام گروه های غذایی اصلی (کربوهیدرات ها پروتئین ها چربی ها ویتامین ها و مواد معدنی) باشد. رژیم غذایی باید متناسب با نیازهای فردی بیمار بیماری زمینه ای وضعیت گوارشی و ترجیحات غذایی تنظیم شود.
   • افزایش دریافت کالری و پروتئین : بیماران ضعیف و دچار سوءتغذیه معمولاً نیاز به کالری و پروتئین بیشتری نسبت به افراد سالم دارند. افزایش دریافت پروتئین برای حفظ و بازسازی توده عضلانی بسیار مهم است. منابع خوب پروتئین شامل گوشت مرغ ماهی تخم مرغ لبنیات حبوبات و مغزها هستند.
   • مکمل های غذایی : در مواردی که دریافت غذا از طریق رژیم غذایی کافی نباشد ممکن است استفاده از مکمل های غذایی ضروری باشد. مکمل ها می توانند به صورت مکمل های خوراکی (مانند پودرهای پروتئینی نوشیدنی های غنی شده مکمل های ویتامین و مواد معدنی) یا تغذیه لوله ای (تغذیه انترال) و تغذیه وریدی (تغذیه پارانترال) تجویز شوند.
   • تغذیه انترال (لوله ای) : در بیمارانی که قادر به خوردن غذا از طریق دهان نیستند یا دریافت غذای خوراکی آنها کافی نیست تغذیه انترال از طریق لوله بینی-معده لوله گاستروستومی یا لوله ژژنوستومی می تواند مورد استفاده قرار گیرد. تغذیه انترال محلول های مغذی مایع را مستقیماً به معده یا روده کوچک می رساند.
   • تغذیه پارانترال (وریدی) : در مواردی که دستگاه گوارش عملکرد کافی ندارد یا تغذیه انترال امکان پذیر نیست تغذیه پارانترال از طریق تزریق وریدی محلول های مغذی به خون انجام می شود. تغذیه پارانترال معمولاً در موارد شدید سوءتغذیه یا نارسایی گوارشی استفاده می شود.
3. درمان دارویی : در برخی موارد داروهایی برای کمک به بهبود اشتها کاهش تهوع و استفراغ و درمان کمبودهای تغذیه ای خاص تجویز می شوند. این داروها شامل :
   • داروهای محرک اشتها : مانند مژسترول استات و سیپروهپتادین که می توانند به افزایش اشتها در بیماران مبتلا به بی اشتهایی کمک کنند.
   • داروهای ضد تهوع و استفراغ : مانند اندانسترون و متوکلوپرامید که می توانند تهوع و استفراغ ناشی از بیماری یا عوارض جانبی داروها را کاهش دهند.
   • مکمل های ویتامین و مواد معدنی : در صورت تشخیص کمبود ویتامین ها و مواد معدنی خاص مکمل های مربوطه تجویز می شوند. به عنوان مثال مکمل آهن برای درمان کم خونی ناشی از فقر آهن مکمل ویتامین D برای کمبود ویتامین D و مکمل ویتامین B۱۲ برای کمبود ویتامین B۱۲.
4. توانبخشی و فیزیوتراپی : برای بیماران ضعیف به ویژه آنهایی که دچار کاهش توده عضلانی و ضعف عضلانی شده اند توانبخشی و فیزیوتراپی نقش مهمی در بهبود عملکرد جسمی افزایش قدرت عضلانی و بازگرداندن توانایی انجام فعالیت های روزمره دارد. برنامه های توانبخشی ممکن است شامل تمرینات قدرتی تمرینات تعادلی و تمرینات هوازی باشد.
5. حمایت روانی و اجتماعی : ضعف و سوءتغذیه می تواند تاثیر قابل توجهی بر سلامت روانی و اجتماعی بیماران داشته باشد. حمایت روانی و اجتماعی از جمله مشاوره گروه های حمایتی و کمک های اجتماعی می تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای بهبود تغذیه

علاوه بر درمان های پزشکی و بالینی راهکارهای خانگی و تغییرات در سبک زندگی نیز می توانند نقش مهمی در بهبود تغذیه و رفع ضعف بیماران داشته باشند. این راهکارها عبارتند از :

• مصرف وعده های غذایی کوچک و مکرر : به جای سه وعده غذایی بزرگ سعی کنید ۵-۶ وعده غذایی کوچک در طول روز میل کنید. این کار به کاهش احساس پری و سنگینی معده کمک کرده و دریافت غذا را آسان تر می کند.
• انتخاب غذاهای نرم و آسان هضم : غذاهایی که به راحتی جویده و بلعیده می شوند و به سرعت هضم می شوند برای بیماران ضعیف مناسب تر هستند. این غذاها شامل سوپ ها پوره سبزیجات میوه های نرم ماست تخم مرغ آب پز گوشت چرخ کرده و ماهی پخته شده هستند.
• غنی سازی غذاها با مواد مغذی : برای افزایش ارزش غذایی غذاها می توانید از روش های غنی سازی استفاده کنید. به عنوان مثال افزودن پودر شیر خشک به سوپ ها و پوره ها استفاده از شیر پرچرب به جای شیر کم چرب افزودن روغن های گیاهی سالم به سالادها و غذاها و استفاده از آجیل و دانه ها به عنوان میان وعده.
• نوشیدن مایعات کافی : کم آبی بدن می تواند ضعف را تشدید کند. اطمینان حاصل کنید که بیمار به اندازه کافی مایعات به ویژه آب آبمیوه طبیعی سوپ و دمنوش های گیاهی در طول روز مصرف می کند.
• ایجاد محیط آرام و دلپذیر برای غذا خوردن : تلاش کنید محیطی آرام و دلپذیر برای وعده های غذایی ایجاد کنید. از سر و صدا و عوامل مزاحم دوری کنید و سعی کنید بیمار را تشویق به غذا خوردن در کنار خانواده یا دوستان کنید.
• تحریک اشتها : در صورتی که بیمار اشتهای کمی دارد می توانید از روش های تحریک اشتها استفاده کنید. این روش ها شامل :
  • ارائه غذاهای مورد علاقه بیمار : غذاهایی را که بیمار دوست دارد و به آنها علاقه دارد تهیه کنید.
  • تنوع در غذاها : رژیم غذایی را متنوع نگه دارید و از غذاهای تکراری پرهیز کنید.
  • استفاده از ادویه ها و طعم دهنده ها : استفاده از ادویه ها و طعم دهنده های ملایم می تواند به افزایش اشتها کمک کند.
  • فعالیت بدنی سبک : در صورت امکان و با مشورت پزشک انجام فعالیت بدنی سبک مانند پیاده روی کوتاه می تواند به تحریک اشتها کمک کند.
• استراحت کافی : استراحت کافی برای بهبود ضعف و بازسازی انرژی بدن ضروری است. بیمار باید به اندازه کافی استراحت کند و از فعالیت های سنگین اجتناب کند.
• اجتناب از غذاهای نامناسب : از مصرف غذاهای پرچرب سرخ شده فرآوری شده نوشیدنی های شیرین و گازدار و غذاهایی که باعث نفخ و سوء هاضمه می شوند خودداری کنید.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم برای حفظ وضعیت تغذیه ای

پیشگیری از ضعف و سوءتغذیه در بیماران به ویژه بیماران بستری در بیمارستان و بیماران مبتلا به بیماری های مزمن از اهمیت بالایی برخوردار است. اقدامات پیشگیرانه شامل :

• غربالگری تغذیه ای منظم : انجام غربالگری تغذیه ای منظم برای شناسایی بیماران در معرض خطر سوءتغذیه به ویژه در بدو بستری در بیمارستان و در طول دوره های درمان بیماری های مزمن.
• ارزیابی تغذیه ای دقیق : انجام ارزیابی تغذیه ای دقیق برای بیمارانی که در غربالگری تغذیه ای در معرض خطر شناسایی شده اند به منظور تعیین وضعیت تغذیه ای و نیازهای تغذیه ای فردی.
• برنامه ریزی تغذیه ای فردی : تدوین برنامه تغذیه ای فردی برای هر بیمار بر اساس نیازهای تغذیه ای بیماری زمینه ای وضعیت گوارشی و ترجیحات غذایی.
• آموزش تغذیه ای به بیماران و مراقبین : ارائه آموزش های تغذیه ای به بیماران و مراقبین آنها در مورد اهمیت تغذیه مناسب اصول تغذیه درمانی غذاهای مناسب و راهکارهای بهبود تغذیه در منزل.
• نظارت و پیگیری وضعیت تغذیه ای : نظارت منظم بر وضعیت تغذیه ای بیماران در طول دوره درمان و پس از ترخیص از بیمارستان و پیگیری وضعیت تغذیه ای در منزل.
• همکاری تیمی : همکاری تیمی بین پزشکان متخصصان تغذیه پرستاران و سایر اعضای تیم مراقبت بهداشتی برای ارائه مراقبت تغذیه ای جامع و موثر به بیماران.
• ارتقای آگاهی عمومی : افزایش آگاهی عمومی در مورد اهمیت تغذیه مناسب برای سلامتی و پیشگیری از سوءتغذیه به ویژه در گروه های آسیب پذیر مانند سالمندان کودکان و بیماران مزمن.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

تغذیه مناسب و کافی نقش حیاتی در بهبود و بازگشت سلامتی بیماران ضعیف ایفا می کند. غذای مقوی برای بیمار ضعیف غذایی است که به راحتی قابل هضم بوده سرشار از مواد مغذی ضروری باشد و متناسب با شرایط و نیازهای فردی بیمار تنظیم شده باشد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب سوءتغذیه همراه با رویکردهای تغذیه درمانی راهکارهای خانگی و اقدامات پیشگیرانه می تواند به بهبود وضعیت تغذیه ای رفع ضعف تسریع فرآیند بهبودی و ارتقای کیفیت زندگی بیماران کمک کند.

پرسش و پاسخ (FAQ)

۱. چه غذاهایی برای افزایش انرژی و رفع ضعف فوری مناسب هستند؟

برای رفع ضعف فوری مصرف غذاهای حاوی کربوهیدرات های ساده و زودجذب می تواند مفید باشد. این غذاها به سرعت انرژی بدن را تامین می کنند. مثال هایی از این غذاها عبارتند از :

• میوه های تازه : موز انگور خرما سیب و پرتقال.
• آبمیوه های طبیعی : آب سیب آب پرتقال آب انگور.
• عسل : یک قاشق عسل می تواند به سرعت انرژی بدن را افزایش دهد.
• نان سفید یا بیسکویت های ساده : به عنوان یک منبع سریع کربوهیدرات.
• محلول آب و نمک و شکر : در موارد کم آبی بدن و ضعف ناشی از آن مصرف محلول آب و نمک و شکر می تواند به جبران آب و الکترولیت های از دست رفته و افزایش انرژی کمک کند.

توجه : مصرف بیش از حد کربوهیدرات های ساده می تواند منجر به افزایش ناگهانی قند خون و سپس افت سریع آن شود که خود می تواند باعث ضعف و خستگی بیشتر شود. بنابراین مصرف متعادل این غذاها توصیه می شود.

۲. اگر اشتهایم کم شده و میلی به غذا ندارم چه کار کنم؟

کاهش اشتها در دوران بیماری شایع است. برای مقابله با بی اشتهایی می توانید اقدامات زیر را انجام دهید :

• وعده های غذایی کوچک و مکرر : به جای سه وعده بزرگ ۵-۶ وعده کوچک در طول روز میل کنید.
• انتخاب غذاهای مورد علاقه : غذاهایی را که دوست دارید و به آنها میل دارید انتخاب کنید.
• مصرف غذاهای پرکالری و مغذی : حتی اگر مقدار کمی غذا می خورید سعی کنید غذاهای پرکالری و مغذی را انتخاب کنید تا مواد مغذی مورد نیاز بدن را تامین کنید.
• نوشیدن مایعات مغذی : به جای نوشیدنی های کم کالری از مایعات مغذی مانند آبمیوه طبیعی سوپ ها و اسموتی ها استفاده کنید.
• فعالیت بدنی سبک : در صورت امکان و با مشورت پزشک انجام فعالیت بدنی سبک مانند پیاده روی کوتاه می تواند به تحریک اشتها کمک کند.
• مشاوره با پزشک : اگر بی اشتهایی شما شدید و طولانی مدت است حتماً با پزشک خود مشورت کنید. پزشک ممکن است داروهای محرک اشتها تجویز کند یا علت زمینه ای بی اشتهایی را بررسی کند.

۳. آیا مصرف مکمل های غذایی برای رفع ضعف و سوءتغذیه ضروری است؟

در بسیاری از موارد بهبود وضعیت تغذیه ای و رفع ضعف با رژیم غذایی مناسب و راهکارهای سبک زندگی قابل دستیابی است. با این حال در برخی موارد مصرف مکمل های غذایی ممکن است ضروری باشد. این موارد شامل :

• سوءتغذیه شدید : در موارد سوءتغذیه شدید به ویژه کمبود پروتئین و انرژی مکمل های غذایی می توانند به تامین سریع تر مواد مغذی مورد نیاز بدن کمک کنند.
• کمبودهای تغذیه ای خاص : اگر آزمایش های آزمایشگاهی کمبود ویتامین ها یا مواد معدنی خاص را نشان دهند مکمل های مربوطه برای جبران این کمبودها تجویز می شوند.
• مشکلات در جذب مواد مغذی : در بیمارانی که مشکلات گوارشی دارند و جذب مواد مغذی در آنها مختل است مکمل های غذایی می توانند به تامین مواد مغذی مورد نیاز بدن کمک کنند.
• نیازهای تغذیه ای افزایش یافته : در شرایط بیماری های خاص جراحی یا سوختگی های شدید نیاز بدن به مواد مغذی افزایش می یابد و مکمل های غذایی ممکن است برای تامین این نیازهای افزایش یافته ضروری باشند.

توجه : مصرف مکمل های غذایی باید تحت نظر پزشک یا متخصص تغذیه انجام شود. مصرف خودسرانه مکمل ها ممکن است عوارض جانبی داشته باشد و با داروهای دیگر تداخل ایجاد کند.

تأکید نهایی : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی دارند و جایگزین نظر متخصص نیستند. برای تشخیص و درمان ضعف و سوءتغذیه و دریافت برنامه غذایی مناسب حتماً با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.

 

منبع مقاله: شرکت نیکان فارمد مهر