اوضاع بی بی حسابی بیخ پیدا کرده است 

چرا آمریکا به قیمت پنبه شدن هر آنچه طی دهه های گذشته برای خود تحت عنوان «ارزش های آمریکایی» رشته، از این رژیم حمایت می کند؟ چرا پای اسراییل که به میان کشیده می شود، آمریکا حتی ظواهر را هم رعایت نکرده و بدون پنهانکاری یا بازی با کلمات، خیلی علنی و واضح تبدیل به دیکتاتورترین، وحشی ترین و کثیف ترین رژیم می شود؟

به گزارش ویکی بلاگ، جعفر بلوری در یادداشتی در کیهان نوشت: چند روز پیش روزنامه آمریکایی «فایننشال تایمز» ضمن پرداختن به هزینه های سنگینی که «حمایت های بی قید و شرط» از رژیم آپارتاید اسراییل روی دوش آمریکا و به طور کلی غرب گذاشته است نوشت: «قرار بود اسراییل سرمایه راهبردی آمریکا باشد اما تبدیل به یک وبال راهبردی برای آمریکا شده است.» اشاره این روزنامه به حمایت های نامحدودی است که همه دولت های آمریکا- چه دموکرات و چه جمهوری خواه- از این رژیم تحت هر شرایطی داشته اند و این حمایت ها بعضا آن قدر رسوا و با قوانین و ارزش های همین غرب در تضاد است که، آبرویی برایشان نگذاشته است.

اشاره این روزنامه در واقع به هزینه هایی است که حمایت از رژیمی مثل اسراییل، برای آمریکا داشته است. از مبحث «دموکراسی»، «آزادی بیان»، «گردش آزاد اطلاعات»، «حق اعتراض» و «آزادی عقاید» گرفته تا مباحث «حقوق بشری»، «نسل کشی» و «حقوق زنان و کودکان» را می توان در این رسوایی دید. اکنون که در حال مطالعه این یادداشت هستید، بیش از 34 هزار و 200 نفر در غزه طی 200 روز قتل عام شده اند.

طبق گزارش سازمان ملل نزدیک به 73 درصد این قربانیان غیر نظامی اند. آمارهای غیر رسمی این عدد را تا 95 درصد هم گفته است. یعنی 95 درصد این 34 هزار و 200 نفر غیرنظامی اند. حدود 13 هزار نفر از این شهدا کودک و نوزادند و تقریبا همین تعداد زن هستند. فقط در یک مورد، 700 پناهجو، بیمار و زخمی در بیمارستان ناصر (جنوب غزه) پس از شکنجه و قتل عام، در گورهای جمعی دفن شده اند و 300 جسدی که طی چند روز گذشته از این گورها بیرون کشیده شده است، بعضا با دست های بسته و بدن های متلاشی اند. یعنی پیش از دفن شدن، شکنجه و تکه تکه شده اند.

طبق گزارش الجزیره، نظامیان صهیونیست به زنان فلسطینی در بیمارستان های غزه و جلوی چشمان همسرانشان تجاوز کرده و سپس به آنها تیر خلاص زده اند و….تمام این جنایات- که به قلم آوردن و نوشتنشان، تن آدم را می لرزاند،- طی همین 200 روز گذشته و با حمایت ها، مشورت ها، سلاح ها و دلارهای آمریکا انجام شده است. این که بیشتر قربانیان جنگ غزه زن و کودک و نوزادند را هیچ کس رد نمی کند. رجوع شود به اظهارات چندی پیش وزیر دفاع آمریکا. لوید آستین اعتراف کرد اسراییل در غزه غیرنظامیان زیادی را کشته است. منتهی در ادامه گفت: «ما از اسراییل می خواهیم بیشتر مراقب باشد.» همین!

7 دانشگاه معتبر آمریکا از جمله هاروارد، کلمبیا و استنفورد در اعتراض به جنایات اسراییل در غزه و حمایت آمریکا از این جنایات، در اعتصاب و شورش به سر می برند و نیروهای امنیتی ضمن ورود به این دانشگاه ها اقدام به سرکوب و دستگیری صدها دانشجو و استاد کرده اند. بسیاری از دانشجویان اخراج، تعلیق و بعضا زندانی شده اند. تصاویر بازجویی و محاکمه برخی مسیولین این دانشگاه ها نیز در فضای مجازی قابل دسترسی است. بله، آمریکا مسیولین دانشگاه هایی را که در آنها، در اعتراض به کشتار غیرنظامیان غزه تجمع صورت می گیرد، محاکمه می کند و  اف بی آی را هم وارد معرکه کرده است! 

روز سه شنبه موسسه «گالوپ» نتایج نظرسنجی خود از میان مردمان 130 کشور جهان، راجع به نگاه مردم دنیا به سیاست های آمریکا را منتشر کرد. نتیجه این بود که 64 درصد مردم دنیا مخالف سیاست های آمریکا هستند! و تردید نداشته باشید بخشی از این نگاه مردم دنیا، نتیجه نوع رویکرد آمریکا در مواجهه با رژیم صهیونیستی بوده است. رژیمی که می گوید، اگر حمایت های تسلیحاتی، مالی، مستشاری و سیاسی آمریکا نبود، مجبور بودیم با چماق و چوب با جوانان مسلح فلسطینی بجنگیم! و رسما اعتراف می کند، با کمک ها و حمایت های آمریکا در حال نسل کشی در غزه ایم. خلاصه این که آمریکا به دلایلی، خود را موظف به حمایت از این رژیم وحشی می بیند. موضوعی که به دنبال پاسخ آن هستیم، همین «دلایل» است. واقعا چرا آمریکا به قیمت پنبه شدن هر آنچه طی دهه های گذشته برای خود تحت عنوان «ارزش های آمریکایی» رشته، از این رژیم حمایت می کند؟ چرا پای اسراییل که به میان کشیده می شود، آمریکا حتی ظواهر را هم رعایت نکرده و بدون پنهانکاری یا بازی با کلمات، خیلی علنی و واضح تبدیل به دیکتاتورترین، وحشی ترین و کثیف ترین رژیم می شود؟ بخوانید:

الف-به آمریکا کشور «گروه های لابی» می گویند. قدرت و نفوذ لابی های صهیونیست را می توان در ساختار و تار و پود همه چیز آمریکا دید. می گویند در واشنگتن، خیابانی هست به نام k street که مرکز موسساتِ فعال در حوزه «صنعت لابی» است. و این یکی از همان جاهایی است که می توان بخشی از پاسخ این سوال مهم را یافت. اوانجلیست ها (مسیحیت انجیلی یا صهیونیست های مسیحی) یکی از این لابی های قدرتمند و پر نفوذ در آمریکا هستند که «حمایت از اسراییل تحت هر شرایطی و به هر قیمتی» جزو شعارهای اصلی شان است. کمیته روابط عمومی آمریکا-اسراییل مشهور به «آیپک» نیز یکی از قدرتمندترین لابی های صهیونیستی است که تاثیر زیادی روی سیاست خارجی آمریکا دارد. سیاسیون در آمریکا اگر حمایت و تایید این لابی ها را نداشته باشند، محال است به اهدافشان برسند. چه این هدف، پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری باشد چه پیروزی در یک انتخابات محلی و…حتما شما هم بارها شنیده اید که مثلا، مدیر یک موزه در آمریکا یا اروپا از اسراییل انتقاد کرد، چند روز بعد یا مجبور به عذرخواهی شد یا برکنار شد! بنابراین با وجود چنین لابی های ترسناک، قدرتمند و پر نفوذی، نباید انتظار رفتار دیگری از آمریکا در مواجهه با جنایات اسراییل در غزه را داشت. 

ب-حکومت هایی که فقط به قدرت و منافع خود می اندیشند  معمولا «در شرایط بحرانی، اصولی که روی پایبندی به آن تظاهر می کردند را زیر پا می گذارند» و در تبیین «انقلاب ها»، آنجایی که به تفاوت انقلاب با کودتا، جنگ، شورش و…پرداخته می شود، «زمان» را عنصری مهم می نامند که توجه به آن حیاتی است. به عبارتی در مواقع بروز چنین پدیده های مهم اجتماعی، «زمان» چه برای آنهایی که شورش یا جنگ را آغاز کرده اند چه برای آنهایی که علیه شان کودتا، جنگ، یا آشوب شده است، بسیار مهم و حیاتی است. اگر شرایط بحرانی و زمان کم باشد، حکومتی که در آن مثلا انقلاب  با ماهیت «کسب قدرت به هر قیمت»! رخ داده، از تمام اصول اعلام شده  عبور کرده و دست به خشن ترین واکنش ها می زند. می خواهیم بگوییم، اسراییل درگیر یک معضل عظیم اجتماعی و یک «جنگ بی سابقه» در غزه بوده و زمان هم به سرعت علیه این رژیم در حال گذر است.

این رژیم در بدترین شرایط تاریخ غاصبانه هفتاد ساله اش قرار دارد و هر چه «زمان» می گذرد، شرایط آن بحرانی تر می شود. بنابر اعتراف تمام کسانی که تحولات اسراییل و غزه را تحلیل می کنند، این رژیم پیش از این هیچ گاه در چنین بحرانی گرفتار نشده بود و هیچ گاه بیش از 33 یا حداکثر 34 روز درگیر هیچ جنگی نبوده است.

بنابراین نباید از مشاهده چنین رفتارهای غیرانسانی و وحشیانه ای زیاد تعجب کرد. فقط به عنوان یک نمونه از صدها نمونه مشابه، به استعفاهایی که طی روزهای گذشته در ارتش رژیم صهیونیستی رخ داده توجه کنید. بالاترین مقامات اطلاعاتی و نظامی رژیم صهیونیستی در بحبوحه بزرگ ترین جنگ تاریخ این رژیم و در یک بازه زمانی کوتاه مجبور به استعفا شدند و رسانه های این رژیم نیز می گویند، علاوه بر این افراد، شخص نتانیاهو، رییس شین بث و سایر مقامات بلند پایه حاکم بر این سرزمین اشغال شده هم باید، اولا استعفا کنند ثانیا محاکمه شوند. خروجی آنچه تاکنون در بند (ب) به آن پرداختیم این می شود که، رژیم صهیونیستی در شرایطی قرار گرفته است که، تحلیل ها راجع به آن، از «طرح آبراهام و عادی سازی روابط با اعراب» رسیده به «آیا اسراییل در حال فروپاشی است؟» و وقتی رژیمی به این مرحله می رسد، حامیان جنایت پیشه چنین رژیمی، برای نجات آن هر هزینه های را می پردازند. مخصوصا اگر این حامی، کشوری با ویژگی های آمریکا باشد که لابی های قدرتمند و پرنفوذ، اداره اش می کنند. به بیان دیگر، وقتی می بینیم کشوری در حمایت از رژیمی، روی تمام اصول و ارزش هایش خط می کشد و نگران تبعات آن هم نیست، و خیلی عُریان از نسل کشی و کشتار بیش از 2 میلیون انسان آن هم در سال 2024 و قرن بیست و یک حمایت می کند، یعنی اوضاع آن رژیم حسابی بیخ پیدا کرده است.

پایان خبر ویکی بلاگ