تاریخچه مختصر ساعت دیور

تاریخچه ساعت دیور به سال ۱۹۷۵ بازمی گردد، زمانی که این خانه مد لوکس فرانسوی، با معرفی اولین ساعت خود به نام Black Moon، گامی مهم در عرصه ساعت سازی برداشت. این اقدام نشان دهنده ورود قدرتمند دیور به دنیای اکسسوری های زمان سنجی بود و آغاز فصلی نو در تلفیق مد و هنر ساعت سازی را رقم زد. در ادامه، سیر تحول، نوآوری و جایگاه این برند در صنعت ساعت سازی لوکس را بررسی خواهیم کرد.

برند دیور، که از بدو تأسیس خود در سال ۱۹۴۶ توسط کریستین دیور، به نمادی از لوکس گرایی، ظرافت و نوآوری در صنعت مد تبدیل شده بود، همواره در جستجوی گسترش قلمرو زیبایی شناسی خود به حوزه های مکمل بوده است. ورود به عرصه ساعت سازی، با توجه به جایگاه ویژه ساعت به عنوان یک اکسسوری لوکس و نمادی از ذوق و اعتبار، گامی منطقی در مسیر این برند محسوب می شد. ساعت، نه تنها یک ابزار برای سنجش زمان است، بلکه قطعه ای هنری و بیانگر سبک زندگی فرد به شمار می آید. دیور با درک عمیق این موضوع، تلاش کرد تا ساعت هایی را خلق کند که نه تنها دقیق باشند، بلکه روح خلاقیت و ظرافت خانه دیور را در خود داشته باشند. این مقاله به سفری در تاریخ ساعت های دیور از آغاز تا به امروز می پردازد و چگونگی تکامل این برند در عرصه ساعت سازی را به تفصیل شرح می دهد.

آغاز به کار: ریشه های ساعت سازی دیور در دهه ۷۰ میلادی

دهه ۱۹۷۰ میلادی نقطه عطفی برای خانه مد دیور بود، چرا که این برند تصمیم گرفت دامنه محصولات لوکس خود را فراتر از پوشاک و عطر گسترش دهد و به دنیای ظریف و پیچیده ساعت سازی ورود کند. این اقدام نه تنها نشان دهنده جاه طلبی دیور بود، بلکه تعهد این برند به ارائه اکسسوری های کامل و یکپارچه را به نمایش می گذاشت. هدف، خلق ساعت هایی بود که نه تنها زمان را نشان دهند، بلکه به خودی خود اثری هنری و نمادی از سبک منحصر به فرد دیور باشند.

Black Moon (۱۹۷۵): تولد اولین نماد

اولین ساعت دیور، که در سال ۱۹۷۵ میلادی عرضه شد، Black Moon نام داشت. این ساعت با طراحی ساده، مینیمالیستی و در عین حال الهام بخش خود، بلافاصله توجهات را به خود جلب کرد. Black Moon نمونه ای بارز از این فلسفه طراحی بود که گاهی اوقات سادگی می تواند به زیباترین شکل خودنمایی کند. این مدل با خطوط تمیز و فرم های هندسی خاص خود، از هرگونه تزئینات اضافی پرهیز کرده بود و تمرکز اصلی را بر روی ماهیت زمان سنجی و ظرافت فرم قرار داده بود.

طراحی Black Moon، که از صفحه سیاه و بدنه ای براق و اغلب بدون نشانگرهای سنتی ساعت بهره می برد، حس رمزآلودگی و پیچیدگی را منتقل می کرد. این ساعت بیشتر شبیه به یک قطعه جواهر بود که به دور مچ دست قرار می گرفت تا صرفاً یک ابزار برای مشاهده زمان. تأثیر Black Moon بر طراحی های آتی دیور در زمینه ساعت سازی، غیرقابل انکار است. این مدل، بنیان و سنگ بنای زیبایی شناسی ساعت های دیور را بنا نهاد؛ فلسفه ای که بر ترکیب سادگی، خطوط سیال و حس لوکس گرایی ذاتی برند دیور تأکید داشت. Black Moon به عنوان نمادی از آغاز مسیر دیور در دنیای زمان سنجی، نه تنها یک ساعت، بلکه بیانیه ای از جسارت و نوآوری بود که همچنان الهام بخش مجموعه های بعدی دیور باقی ماند.

دهه ۸۰ و ۹۰: جسارت در فرم و هویت در طراحی

پس از موفقیت مدل Black Moon، دیور در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ با جسارت بیشتری به خلق ساعت هایی پرداخت که هویت طراحی خود را تثبیت کرده و مرزهای زیبایی شناسی ساعت های لوکس را جابجا می کردند. این دوران شاهد معرفی مدل هایی بود که هم از میراث دیور الهام می گرفتند و هم مسیرهای نوینی را در پیش می گرفتند.

Bagheera (۱۹۹۰): الهام از طبیعت و بازتاب ماه سیاه

پانزده سال پس از معرفی Black Moon، در سال ۱۹۹۰، دیور مجموعه ای جدید به نام Bagheera را رونمایی کرد. این مجموعه با الهام از خطوط سیال و مینیمالیستی Black Moon طراحی شده بود، اما با افزودن یک عنصر جدید و معنا دار، به آن هویتی تازه بخشید. نام باغیرا که برگرفته از شخصیت پلنگ سیاه در کتاب معروف کتاب جنگل اثر رودیارد کیپلینگ است، به خوبی ظرافت، قدرت و جنبش را به تصویر می کشد.

طراحی ساعت های Bagheera اغلب شامل بدنه های گرد و براق با خطوط نرم بود که حس ظرافت و چابکی یک پلنگ را تداعی می کرد. استفاده از رنگ های تیره، به ویژه مشکی براق، در کنار جزئیات طلایی یا نقره ای، به این ساعت ها جلوه ای لوکس و مرموز می بخشید. این مدل ها به نوعی بازتابی از مفهوم ماه سیاه در Black Moon بودند، اما با روایتی ملموس تر و الهام گرفته از دنیای طبیعت. Bagheera نشان داد که دیور چگونه می تواند از مفاهیم انتزاعی به سمت الهام گیری های عینی تر حرکت کند، در حالی که اصالت طراحی خود را حفظ کرده است.

La Parisienne (۱۹۹۵): نوآوری در اشکال هندسی

در سال ۱۹۹۵، دیور با معرفی ساعت La Parisienne، بار دیگر توانایی خود را در نوآوری و ایجاد تمایز در بازار به نمایش گذاشت. این مدل با طراحی مربع شکل خود، یک پیشنهاد هیجان انگیز و متفاوت در بازاری بود که عمدتاً توسط ساعت های گرد اشغال شده بود. La Parisienne نمادی از جسارت و مدرنیته بود که با روح پایتخت مد، پاریس، هماهنگی داشت.

صفحه مربع شکل این ساعت به طراحان دیور اجازه داد تا با طرح های هندسی و چینش متفاوت نشانگرها بازی کنند. بندهای La Parisienne نیز اغلب با ظرافت و جزئیات خاصی طراحی می شدند تا با شکل مربع صفحه هماهنگ باشند. پس از La Parisienne، عصر جدیدی برای مجموعه های ساعت دیور آغاز شد؛ عصری که در آن تنوع در شکل های صفحه، مواد به کار رفته و طراحی بندها به اوج خود رسید. این ساعت مسیر را برای آزمایش های بیشتر با فرم ها و مواد مختلف هموار کرد و نشان داد که دیور تمایلی به محدود کردن خود به یک سبک خاص ندارد، بلکه همواره در جستجوی بیان های هنری جدید است.

هزاره جدید: اوج خلاقیت و تنوع در مجموعه ها

با ورود به هزاره جدید، دیور دوران پربارتری از خلاقیت و تنوع را در مجموعه های ساعت خود تجربه کرد. این دهه شاهد معرفی مدل هایی بود که با ترکیب هنر، جواهرسازی و طراحی پیشرو، جایگاه دیور را در صنعت ساعت سازی لوکس بیش از پیش تثبیت کرد.

Malice و Riva (۲۰۰۰): بازی با لوگو و بازآفرینی کلاسیک

در سال ۲۰۰۰، دیور دو مجموعه جدید به نام های Malice و Riva را روانه بازار کرد. Malice با ویژگی بارز خود، یعنی بندهایی که از اشکال بهم پیوسته لوگوی CD (مخفف Christian Dior) طراحی شده بودند، به سرعت شناخته شد. این طراحی هوشمندانه، نه تنها یک اکسسوری زیبا، بلکه یک قطعه بیانیه مد بود که هویت برند را به شکلی ظریف و چشمگیر به نمایش می گذاشت. بندهای Malice، با ترکیب فلز و گاهی اوقات سرامیک یا دیگر مواد، حسی از بافت و ابعاد را ایجاد می کردند که آن را از ساعت های معمولی متمایز می ساخت.

در مقابل، Riva به عنوان به روزرسانی مدرن و لوکس تر از La Parisienne طراحی شد. Riva با حفظ جذابیت طراحی مربع شکل، جزئیات ظریف تر و مواد باکیفیت تری را به کار گرفت تا حسی از لوکس گرایی بی زمان را ارائه دهد. این ساعت ها اغلب با صفحه های ظریف و نشانگرهای ساده تر، بر زیبایی شناسی کلاسیک و مینیمالیستی تأکید داشتند که میراث دیور را به دوران جدید پیوند می داد.

Chris 47 (۲۰۰۱): سبکی معاصر تحت رهبری جان گالیانو

سال ۲۰۰۱ با رهبری خلاقانه جان گالیانو، که در آن زمان مدیر هنری دیور بود، شاهد تحولی در سبک ساعت های دیور بود. گالیانو با دیدگاه جسورانه و نوآورانه خود، مجموعه ای از ساعت ها را معرفی کرد که اولین آن ها Chris 47 بود. این ساعت از جنس آلومینیوم ساخته شده بود که در آن زمان یک انتخاب نسبتاً غیرمعمول برای ساعت های لوکس به شمار می رفت.

طراحی Chris 47 به طور چشمگیری معاصر و با اشکال منحصر به فرد و اغلب زاویه دار خود، بیانگر سبکی جدید و مدرن برای ساعت های دیور بود. استفاده از آلومینیوم نه تنها به سبکی ساعت کمک می کرد، بلکه به آن جلوه ای اسپرت و شهری می بخشید که با طراحی های کلاسیک تر دیور متفاوت بود. Chris 47 نشان دهنده توانایی دیور در تطبیق با روندهای جدید و ارائه محصولاتی بود که در عین حفظ اصالت برند، پاسخگوی ذوق مشتریان جوان تر و مدرن تر نیز بودند.

Malice Sparkling و Riva Sparkling: درخشش با سنگ های قیمتی

در ادامه موفقیت مدل های Malice و Riva، دیور نسخه های لوکس تری با نام های Malice Sparkling و Riva Sparkling را معرفی کرد. این مدل ها به عنوان نسخه های جواهرنشان و درخشان تر از طرح های اصلی شناخته می شدند. در این ساعت ها، صفحه ها و گاهی اوقات بندها با سنگ های قیمتی نظیر الماس یا کریستال تزئین می شدند، که به آن ها جلوه ای خیره کننده و مجلل می بخشید. این حرکت، دیور را در جایگاه یک برند پیشرو در تلفیق ساعت سازی و جواهرسازی قرار داد و نشان داد که چگونه یک ساعت می تواند هم ابزاری کاربردی و هم یک قطعه جواهر بی نظیر باشد.

Dior 66 و Le D de Dior (۲۰۰۲): ظرافت، قدرت و جنسیت در طراحی

سال ۲۰۰۲ برای دیور سالی پر از ابتکار بود. این سال شاهد عرضه مجموعه لباس های آماده بهار و تابستان بود که با بازی با مفهوم «زنانه» و محو کردن مرزهای بین سیلوئت های مردانه و زنانه، مجموعه ای قدرتمند از مدل ها را به نمایش گذاشت. این فشن شوها الهام بخش خلق ساعت Dior 66 شدند؛ ساعتی فوق العاده باریک که به طور سنتی زنانه نبود، بلکه با طراحی خطی و ساده خود، بیانیه ای از قدرت و ظرافت مدرن محسوب می شد. این ساعت منعکس کننده روح آزادی و استقلال در طراحی لباس های دیور بود.

در همین سال، Victoire de Castellane، طراح جواهرات خلاق دیور، ساعت مخصوص خود را با نام Le D de Dior (به معنای D دیور) عرضه کرد. این ساعت با طراحی ساده، منحنی و ظریف خود، بازتابی از زیبایی شناسی مینیمالیستی Black Moon سال ۱۹۷۵ بود. Le D de Dior بر سادگی تأکید داشت و به مواد لوکس و ظرافت ساخت اجازه می داد که به تنهایی صحبت کنند. این ساعت با استفاده از طلا، الماس و سنگ های قیمتی رنگارنگ، حسی از بازیگوشی و لوکس گرایی را در هم می آمیخت. این مدل که مانند Dior 66 برای زنان طراحی شده بود، با سنت های مردانه بازی می کرد و مرزهای تعریف شده جنسیتی در ساعت سازی را به چالش می کشید. همزمان با این ساعت، Dior Homme Chiffre Rouge، ساعت قدرتمند دیور برای مردان نیز عرضه شد که نشان دهنده ورود جدی تر دیور به بازار ساعت های مردانه بود و بر ویژگی های فنی و طراحی قوی تر تأکید داشت.

تداوم نوآوری و لوکس گرایی: دهه ۲۰۰۰ به بعد

پس از موفقیت های اولیه در هزاره جدید، دیور به مسیر خود در نوآوری و گسترش مجموعه های ساعت خود ادامه داد. این دوره شاهد معرفی مدل هایی بود که هنر جواهرسازی و ساعت سازی را به شکلی بی نظیر با هم تلفیق می کردند و جایگاه دیور را در رأس صنعت ساعت های لوکس تثبیت می کردند.

Dior Christal (۲۰۰۵): ترکیبی از هنر و جواهرسازی

در سال ۲۰۰۵، جان گالیانو، با معرفی ساعت های Dior Christal، بار دیگر نگاهی تازه به طراحی ساعت های دیور بخشید. این مجموعه با ظاهری که همزمان ویژگی های مردانه و زنانه را در خود داشت، نوآوری بزرگی محسوب می شد. Dior Christal به شکلی هنرمندانه، استیل را با قطعات یاقوت کبود ترکیب می کرد، که نتیجه آن ساعتی بود با درخششی منحصر به فرد و بافتی خاص.

یاقوت کبود، که به دقت برش خورده و در ساختار ساعت ادغام شده بود، نه تنها به زیبایی ظاهری آن می افزود، بلکه نشان دهنده تعهد دیور به استفاده از مواد لوکس و تکنیک های پیشرفته در ساعت سازی بود. این ترکیب مواد، حسی از دوگانگی ایجاد می کرد؛ قدرت و استحکام استیل در کنار شفافیت و ظرافت یاقوت کبود. Dior Christal به سرعت به یکی از نمادهای خلاقیت گالیانو در دیور تبدیل شد و نشان داد که چگونه می توان یک ساعت را به یک قطعه جواهر متحول کرد. در همان سال ۲۰۰۵، مجموعه Chiffre Rouge، که پیش تر معرفی شده بود، جوایزی را در نمایشگاه جهانی ساعت و جواهرات در بازل، سوئیس به دست آورد که موفقیت دیور در عرصه ساعت های مردانه را تأیید کرد. این سال برای دیور بسیار درخشان بود، زیرا صدمین سالگرد تولد کریستین دیور فقید نیز جشن گرفته می شد.

ساعت های دیور بیش از صرفاً ابزاری برای سنجش زمان هستند؛ آن ها قطعاتی هنری اند که داستان نوآوری، ظرافت و میراث غنی یک خانه مد افسانه ای را روایت می کنند.

Dior VIII Grand Bal (۲۰۱۱): رقصی از زمان و رویا

در سال ۲۰۱۱، دیور مجموعه ای خیره کننده به نام Dior VIII Grand Bal را رونمایی کرد. این مجموعه از علاقه شدید کریستین دیور به مهمانی های بزرگ و توپ های مجلل الهام گرفته شده بود. کریستین دیور، مهمانی ها را فرصتی برای ابراز خلاقیت و تجلی زیبایی می دانست و مجموعه Grand Bal نیز همین روحیه را در قالب یک ساعت لوکس به تصویر می کشد. ویژگی بارز این ساعت ها، موتور اسکلتون شده (Skeletonized movement) یا وزنه ی نوسانی (oscillating weight) است که به جای قرار گرفتن در پشت ساعت، به شکلی هنری در جلوی صفحه قرار گرفته و قابل مشاهده است.

این وزنه نوسانی، که اغلب با سنگ های قیمتی، پرهای طبیعی یا ابریشم تزئین شده است، هنگام حرکت مچ دست، به شکلی رقصان به حرکت در می آید و حسی از پویایی و زندگی را به ساعت می بخشد. این طراحی منحصر به فرد، ساعت را به یک ماشین رقصنده تبدیل می کند و به نوعی ادای احترام به رقص های مجلل مهمانی های دیور است. مدل های خاصی مانند Grand Bal Plissé Ruban، با استفاده از نوارهای پلیسه دار از جنس طلا یا ابریشم در وزنه نوسانی، ظرافت و پیچیدگی بیشتری را به نمایش می گذارند. Grand Bal با این طراحی انقلابی، دیور را نه تنها در زمره سازندگان ساعت های لوکس قرار داد، بلکه به عنوان یکی از خلاق ترین برندها در ارائه ساعت هایی با رویکرد هنری و داستانی معرفی کرد.

جایگاه کنونی ساعت های دیور در بازار و آینده

ساعت های دیور در دهه های اخیر جایگاه ویژه ای در بازار کالاهای لوکس به دست آورده اند. این موفقیت ها تنها به دلیل طراحی های زیبا و چشم نواز نیست، بلکه از ترکیب بی نظیر دانش فنی ساعت سازی با میراث غنی مد و جواهرسازی دیور نشأت می گیرد. ساعت های دیور، به خصوص مدل های خاص و نسخه های محدود، اغلب در حراج ها و کلکسیون های شخصی بهای بالایی پیدا می کنند و نشان دهنده ارزش و اعتبار رو به رشد آن ها در میان کلکسیونرها و علاقه مندان به ساعت های لوکس هستند.

برند دیور همچنان به تداوم داستان خود در عرصه ساعت سازی ادامه می دهد و هر ساله مجموعه های جدیدی را معرفی می کند که نه تنها از نظر طراحی نوآورانه هستند، بلکه از مواد پیشرفته و مکانیزم های دقیق ساعت سازی بهره می برند. این ساعت ها اغلب با الهام از تاریخچه مد دیور، عناصر فشن و نمادهای برند را در خود جای می دهند و به این ترتیب، ارتباط ناگسستنی خود را با دنیای مد حفظ می کنند. دیور با تمرکز بر خلاقیت بی پایان و کیفیت بی نظیر، توانسته است جایگاهی برجسته در تلفیق مد و زمان سنجی برای خود بسازد. این برند نه تنها در ارائه ساعت هایی با طراحی های جسورانه پیشرو بوده است، بلکه با ارتقاء استانداردهای تولید و استفاده از تکنیک های پیچیده، به تأثیرگذارترین بازیگران در صنعت ساعت سازی لوکس تبدیل شده است. آینده ساعت های دیور با توجه به سابقه نوآوری و تعهد به کیفیت، نویدبخش مجموعه هایی حتی جذاب تر و پیچیده تر است که به تداوم این میراث غنی کمک خواهند کرد.

مد و جواهرات دیور (Dior)، برندی است با ریشه در تاریخ و به همان اندازه لوکس که به نظر می رسد. این خانه مد توسط Christian Dior، متولد ژانویه ۱۹۰۵ تأسیس شد و در دسامبر ۱۹۴۶ در ۳۰ Avenue Montaigne در پاریس تأسیس شد. اولین مجموعه Dior در تاریخ ۱۲ فوریه برای بهار / تابستان ۱۹۴۷ در محل اصلی شرکت راه اندازی شد. شرکت فرانسوی کالاهای لوکس کریستین دیور، در دهه ۱۹۵۰ به طراحی جواهرات مشغول بود.

دیور یک شرکت کالاهای لوکس فرانسوی است که توسط تاجر فرانسوی برنارد آرنو مدیریت و ریاست می شود، وی همچنین رئیس LVMH، بزرگترین گروه لوکس جهان است. خود دیور ۴۲.۳۶٪ سهام و ۵۹.۰۱٪ حق رأی در LVMH را در اختیار دارد.

مد و جواهرات دیور (Dior) در راستای تکمیل سایر کالاهای لوکس این شرکت تولید شده اند، به خصوص در بخش خانم ها که اغلب طراحی ها باشکوه و چشمگیر هستند. جواهرات دیور به استفاده از عناصر زنانه در جواهرات سنتی مردانه مشهور هستند. برند مد و جواهرات دیور (Dior) همچنین در استفاده از مجموعه جواهرات سنگی با طرح رز که گل مورد علاقه کریستین دیور بوده است نیز شناخته می شود.

تاریخچه نام تجاری مد و جواهرات Dior

اکنون جهانی بدون دیور قابل تصور نخواهد بود. برندی که نگاه جدید، مد عالی، کیف های شاخص، عطرهای خوشبو، لوازم آرایش شگفت انگیز و موارد دیگری از انواع اکسسوری ها و البته جواهرات و پوشاک را به ما هدیه داده است. با این حال، چهار دهه طول کشید تا کریستین دیور به طراح مشهوری تبدیل شود که هم اکنون نیز هست. کریستین دیور در سال ۱۹۰۵ در گرانویل، شهری کوچک در سواحل نرماندی فرانسه به دنیا آمد. خانواده وی بسیار ثروتمند بودند. خانواده دیور در سال ۱۹۱۰ به پاریس نقل مکان کردند، جایی که کریستین بزرگ شد.

از کودکی همیشه علاقه مند به هنر بود و در واقع می خواست معمار شود. اما پدر و مادرش برای تحصیلات خوب ارزش قائل بودند و به همین دلیل تحت کمی فشار، کریستین تحصیل خود را در رشته علوم سیاسی آغاز کرد. علاقه به هنر در او هرگز رنگ نباخت و پس از فارغ التحصیلی در سال ۱۹۲۸، کریستین با کمک مالی پدرش، یک گالری هنری کوچک را افتتاح کرد.

دهه ۳۰ برای کریستین دیور عالی نبود. به دنبال رکود بزرگ جهانی، برادر و مادرش درگذشتند، تجارت پدرش خراب شد و کریستین مجبور شد که گالری هنری خود را تعطیل کند. او در سال ۱۹۳۷ شروع به کار برای طراح مد (رابرت پیكت) کرد. متأسفانه، شروع کار مد او با شروع جنگ جهانی دوم متوقف شد. وی در سال ۱۹۴۰ برای خدمت سربازی فراخوانده شد و در آنجا به عنوان افسر خدمت کرد. او پس از دو سال خدمت سربازی را ترک کرد و فرصتی پیدا کرد تا برای طراح مد (پیر بالمین) به عنوان یکی از طراحان اصلی کار کند. هنگامی که جنگ پایان یافت، فرانسه در حال ویرانی بود، با این حال، این به معنای وجود فرصت هایی برای مشاغل جدید (مد) نیز بود.

دوست کریستین از کودکی، به نام مارسل بوساك، مالك شركت طراحی لباس Phillippe et Gaston بود. تجارت پس از جنگ چندان خوب نبود و مارسل از کریستین خواست تا در طراحی های جدید به او کمک کند. این جایی است که سرانجام کریستین دیور این شانس را پیدا کرد تا اولین مجموعه خود را به نمایش گذارد. La Ligne Corolie نام اولین مجموعه کریستین دیور است که در سال ۱۹۴۷ رونمایی شد. و شاید این مجموعه ای باشد که باعث شهرت جهانی او شده است، تعداد کمی از مردم آن را با این نام می شناسند. به دلیل چاپ مجله آمریکایی Harper’s Bazaar، این مجموعه مد جهانی به عنوان نگاه جدید معروف شد. مجموعه نگاه جدید موفقیت بزرگی داشت، صحنه مد پس از جنگ جهانی دوم را تغییر داد و از بهترین خیاطی ها به همراه پارچه های مجلل تشکیل شده بود. ویژگی هایی مانند شانه گرد، کمر چسبیده و دامن کامل با خط A در دهه ۴۰ کاملاً انقلابی بود.

محبوبیت سریع New Look در میان زنان در سراسر جهان قابل توجه بود. بویژه در ایالات متحده و اروپا می توانید تأثیرات بسیار Dior را در دنیای مد مشاهده کنید. در آنجا از خیاطان خواسته می شود مطابق با سبک دیور خیاطی کنند و سبک های او را در مد تکرار کنند، البته با قیمتی کمتر از قیمت خود برند. این یکی از دلایلی است که کریستین دیور هر ساله سبک خود را تغییر می دهد. در سال ۱۹۴۹، مجموعه ای با الهام از افسانه های رومی منتشر شد. لباس های تزئین شده با گلبرگ های ابریشم، پولک، بدلیجات و مروارید دیده می شد. یکی از لباس های این مجموعه، به نام Junon، این روزها هنوز هم به عنوان الهام برای بسیاری از طراحان لباس استفاده می شود. دهه ۱۹۵۰، باز هم تغییر در سبک Dior را نشان داد. مجموعه ای با سبک های سبک و ساده با الهام از گل ها.

تغییر واقعی در کار مد و جواهرات دیور (Dior) در اواسط دهه ۵۰ مشاهده شد. هنگامی که کریستین شروع به کار با دستیار اول جدید خود، ایو سن لوران (Yves Saint Laurent) کرد. سبک Dior با الهام از لباس های مردانه، اهمیت بر سهولت و آرامش در پوشش، با برش های بوکسور، به راحتی متمرکز شد. اما قطعات کلاسیک همچنان تقاضای زیادی داشتند. در نهایت House of Dior به اولین خانه مد تبدیل شد که اکسسوری های مختلفی را به مجموعه طراحی های لباس های خود ست می کند. برند دیور در این زمان شروع به طراحی کیف، کفش، لوازم آرایشی و عطر کرد.

دیور فراتر از یک نام، یک تجربه است؛ از پوشاک و عطر تا جواهرات و ساعت هایی که هر لحظه را با ظرافت و لوکس گرایی تعریف می کنند.

فقط در طی ده سال کریستین دیور تبدیل به یک نماد برجسته مد شد. در کنار موفقیت بزرگ او در دنیای مد در ۴ مارس ۱۹۵۷، کریستین دیور حتی اولین مدلی بود که روی جلد مجله تایم ظاهر شد. متأسفانه، کریستین برای مدت طولانی از شهرت در زمینه مد لذت نبرد و در سال ۱۹۵۷ ناگهان بر اثر حمله قلبی درگذشت. خوشبختانه، او درست قبل از مرگ خود، ایو سن لوران را به جانشینی خود منصوب کرد.

خانه مد و جواهرات دیور (Dior) حتی پس از مرگ کریستین دیور نیز به موفقیت خود ادامه داد. طی ۶۰ سال گذشته، خانه مد و جواهرات دیور (Dior) چندین طراح خلاق در اختیار داشته است که طرح های متفاوتی از مد را برای شرکت به ارمغان آورده اند، و این در حالی است که همکاری طراحان بینظیر با شرکت دیور، هر ساله حتی بیشتر می شود. ایو سن لوران ۲۱ ساله دو سال در مد و جواهرات دیور (Dior) ماند تا اینکه به خدمت سربازی رفت. جانشین وی مارک بوهان بود که به مدت ۲۸ سال به عنوان طراح خلاق Dior کار کرد. مارک بوهان پیرو اهداف پایه گذار این برند، با ظرافت سنتی که کریستین دیور آغاز کرد به کار خود ادامه داد.

نتیجه گیری

در این مقاله، به بررسی مسیر پربار و متحول کننده ساعت سازی دیور از آغاز تا به امروز پرداختیم. از معرفی اولین ساعت Black Moon در سال ۱۹۷۵ که سادگی و مینیمالیسم را به ارمغان آورد، تا تکامل طرح ها در مدل هایی چون Bagheera با الهام از طبیعت و La Parisienne با جسارت در اشکال هندسی، دیور همواره مرزهای خلاقیت در صنعت ساعت سازی را جابجا کرده است. ورود به هزاره جدید با مجموعه هایی مانند Malice و Riva که بازی با لوگوی برند را به اوج رساندند، و سپس مدل های نوآورانه Chris 47 تحت رهبری جان گالیانو، نشان دهنده تعهد دیور به نوآوری مستمر بود. ساعت هایی نظیر Dior 66 و Le D de Dior نیز نشان دهنده تلاش برای بازتعریف ظرافت و قدرت در طراحی ساعت های لوکس بودند.

در ادامه این مسیر، Dior Christal تلفیقی بی نظیر از هنر و جواهرسازی را به نمایش گذاشت و Dior VIII Grand Bal با الهام از مهمانی های مجلل کریستین دیور، رویکردی رقصان و رؤیایی به زمان سنجی ارائه کرد. در هر گام، دیور توانسته است با تکیه بر اصالت، خلاقیت بی پایان و توانایی خود در تلفیق مد و زمان سنجی، جایگاهی برجسته در صنعت ساعت سازی لوکس کسب کند. آینده ساعت های دیور با توجه به میراث غنی و تعهد به نوآوری، روشن و پر از پتانسیل است و می توان انتظار داشت که این برند همچنان به خلق آثاری بپردازد که نه تنها زمان را نشان می دهند، بلکه نمادی از هنر، زیبایی و لوکس گرایی باشند.