غصب کرده یعنی چه؟

عبارت «غصب کرده یعنی چه؟» به معنای آن است که شخصی به صورت غیرقانونی، با زور، قهر یا بدون رضایت مالک، مال یا حق دیگری را تصرف و بر آن مسلط شده است. این واژه در متون حقوقی و فقهی ایران از اهمیت بالایی برخوردار است و پیامدهای گسترده ای در زندگی افراد و جامعه دارد.

درک صحیح مفهوم غصب، فراتر از یک معنای لغوی ساده، به درک چارچوب های قانونی و شرعی حاکم بر حقوق مالکیت خصوصی کمک می کند. غصب نه تنها یک عمل غیرقانونی، بلکه از منظر شرع نیز گناهی کبیره و نوعی ظلم آشکار به شمار می رود. در این مقاله، به بررسی ابعاد مختلف غصب، از ریشه های لغوی و تعاریف فقهی و حقوقی آن گرفته تا ارکان، انواع، تفاوت ها با مفاهیم مشابه و پیامدهای گسترده آن خواهیم پرداخت تا تصویری جامع و کاربردی از این اصطلاح ارائه دهیم.

ریشه های واژه غصب: از لغت تا اصطلاح

برای درک عمیق تر معنای غصب کرده یعنی چه؟، ابتدا لازم است به ریشه های لغوی و کاربردهای تاریخی این واژه بپردازیم. واژه غصب ریشه ای عربی دارد و از همان ابتدا با مفهوم گرفتن چیزی به ناحق و ستم همراه بوده است.

معنای لغوی غصب و سیر تاریخی آن

در لغت نامه ها، غصب به معنای به ستم گرفتن، زور، قهر یا تصرف عدوانی آمده است. این مفهوم نشان می دهد که در ذات این کلمه، نوعی اجبار، خشونت یا نقض حق نهفته است. در متون کهن فارسی نیز این واژه به همین معنا به کار رفته است. برای مثال، در تاریخ بیهقی آمده است: اگر آب و زمین به غصب بستد [حسنک] نه زمین ماند بدو نه آب. این جمله به وضوح تصرف غیرقانونی و ظالمانه را بیان می کند.

شاعران بزرگی چون ناصرخسرو و نظامی نیز در آثار خود از واژه غصب برای بیان مفاهیمی چون ستم و تصرف ناحق بهره برده اند. این کاربردهای تاریخی نشان می دهد که مفهوم غصب همواره در فرهنگ ایرانی با ستم و تجاوز به حقوق دیگران عجین بوده است.

تبیین عبارت غصب کرده: فعلی با پیامدهای عمیق

عبارت غصب کرده در واقع حالت فعلی و عملی این واژه را بیان می کند؛ یعنی اقدام به تصرف غیرقانونی کرده است. این عبارت نه تنها یک عمل، بلکه یک وضعیت حقوقی را توصیف می کند که در آن فردی مال یا حقی را بدون اذن و برخلاف رضایت صاحب اصلی آن به زیر سلطه خود درآورده است. پیامدهای این عمل بسیار جدی است و صرفاً به یک دایره لغت محدود نمی شود. این فعل، دلالت بر نقض حریم مالکیت و تعرض به حقوق مشروع دیگران دارد که در هر جامعه ای از اهمیت بالایی برخوردار است.

معانی گسترده تر و کمتر رایج غصب

واژه غصب در برخی موارد، معانی ثانویه و گسترده تری نیز پیدا کرده است که البته کمتر در کاربرد حقوقی اصلی آن مطرح می شود. به عنوان مثال، گاهی به معنای مجبور کردن یا چیرگی کردن بر کسی نیز به کار رفته است. در برخی متون، حتی معانی خاص تری مانند اختلاس و دزدی کسی که وابسته به دولت است یا خراشیدن و برکندن موی جلد بی دباغت نیز برای آن ذکر شده است. با این حال، باید توجه داشت که این معانی، فرعی هستند و کاربرد اصلی و غالب واژه غصب در زبان فارسی و به ویژه در حوزه حقوقی، همان تصرف ظالمانه و غیرقانونی در مال یا حق دیگری است.

غصب در نگاه فقه و قانون: تعریفی دقیق و جامع

غصب در دو حوزه مهم فقه اسلامی و قانون مدنی ایران، تعریف و جایگاه مشخصی دارد که درک آن برای شناخت ابعاد حقوقی و شرعی این عمل ضروری است. این دو دیدگاه، هرچند با هم شباهت های بسیاری دارند، اما از جهاتی نیز دارای تفاوت های ظریفی هستند.

تعریف فقهی غصب: تسلط جابرانه بر مال یا حق دیگری

از منظر فقه اسلامی، غصب به تسلّط جابرانه و بدون اذن بر مال یا حق دیگری تعریف می شود. برای فهم بهتر این تعریف، لازم است هر یک از ارکان آن را به تفصیل بررسی کنیم:

• تسلّط: این رکن به معنای سیطره، احاطه و تسلط کامل بر موضوع غصب است. غاصب با این تسلط، مالک را از تصرف در مال خود محروم می کند.
• جابرانه (عدوانی): این واژه به معنای قهر، زور و ستم است. یعنی تصرف بدون رضایت صاحب حق و به نحوی که مالک از آن راضی نباشد. حتی اگر تصرف بدون اعمال زور فیزیکی باشد، اما رضایت مالک وجود نداشته باشد، این عنصر محقق می شود.
• بدون اذن: این رکن به نبود اجازه و رضایت از سوی مالک یا مراجع قانونی ذی صلاح اشاره دارد. اگر تصرف با اجازه مالک صورت گرفته باشد (مانند امانت یا اجاره)، دیگر غصب محسوب نمی شود.
• مال یا حق: موضوع غصب می تواند عین مال (مثل زمین، خانه، خودرو)، منفعت آن (مثل استفاده از خانه) یا حتی حقی از حقوق (مثل حق ارتفاق یا حق انتفاع) باشد که دارای ارزش و احترام شرعی و قانونی است.

در فقه اسلامی، غصب یکی از گناهان کبیره و از بزرگترین اقسام ظلم و حق الناس محسوب می شود. اسلام بر حرمت شدید تصرف در اموال و حقوق دیگران تأکید فراوانی دارد و هرگونه تجاوز به حریم مالکیت خصوصی را محکوم می کند.

مبانی شرعی غصب: از قرآن تا احادیث

مذمت غصب و تصرف عدوانی در منابع اصلی شرعی، یعنی قرآن کریم و احادیث معصومین (علیهم السلام)، به کرات مورد تأکید قرار گرفته است. این تأکید نشان دهنده اهمیت حفظ حقوق مالکیت در نظام اسلامی است.

در قرآن کریم، هرچند واژه غصب به صورت مستقیم و در معنای فقهی رایج تنها یک بار در آیه ۷۹ سوره کهف آمده است که در آن، حضرت خضر (علیه السلام) کشتی را سوراخ می کند تا پادشاه ستمگر آن را به ناحق نگیرد (و کان وراءهم ملک یأخذ کل سفینة غصبا). اما مفاهیم مرتبط با حرمت تصرف در اموال دیگران و ظلم به وفور یافت می شود.

بر اساس تعالیم اسلام، مال مسلمان بر مسلمان دیگر حرام است، مگر به رضایت و حق، و غصب یکی از بارزترین نمونه های تصرف ناحق در اموال دیگران است.

احادیث بسیاری نیز از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) در مذمت غصب و اهمیت احترام به حریم اموال وارد شده است. رسول خدا (ص) فرمودند: «لایَحِلُّ لِامْرِی ءٍ مُسْلِمٍ انْ یَأْخُذَ مالَ اخیهِ بِغَیْرِ حَقّهِ…»؛ یعنی: «بر هیچ مسلمانی حلال نیست مال برادرش را به ناحق برگیرد؛ زیرا خدای عزوجل مال مسلمان را بر مسلمان، حرام کرده است.» همچنین حدیث مشهور درباره یک وجب زمین همسایه که به خیانت تعبیر شده و عواقب وخیم اخروی برای آن ذکر شده است، نشان دهنده شدت حرمت غصب است.

حضرت امام علی (ع) نیز در این باره فرمودند: «الْحَجَرُ الْغَصْبُ فِی الدَّارِ، رَهْنٌ عَلی خَرابِها»؛ یعنی: «سنگ غصبی در خانه، گرو نابودی آن خانه است.» این حدیث به صورت تمثیلی، نابودی و هلاکت را برای خانه ای که بر پایه غصب بنا شده است، پیش بینی می کند.

غصب در قانون مدنی ایران: چارچوب های قانونی

قانون مدنی ایران نیز با تأثیرپذیری عمیق از فقه اسلامی، به موضوع غصب پرداخته و چارچوب های قانونی مشخصی برای آن وضع کرده است. مواد مختلفی از قانون مدنی، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، به تعریف، ارکان و پیامدهای غصب و تصرف عدوانی می پردازند. به عنوان مثال، ماده ۳۰۸ قانون مدنی غصب را چنین تعریف می کند: غصب استیلا بر حق غیر است به نحو عدوان. این تعریف در عمل، با تعریف فقهی همپوشانی زیادی دارد و مبنای پیگیری های حقوقی در محاکم قضایی قرار می گیرد. قانون گذار با وضع این قوانین، در صدد حمایت از حقوق مالکیت خصوصی و تضمین بازگشت اموال غصب شده به صاحبانشان است.

ارکان تشکیل دهنده غصب: اجزای یک عمل غیرقانونی

هر عمل حقوقی، از جمله غصب، برای اینکه محقق شود، نیازمند وجود عناصر و ارکان مشخصی است. شناخت این ارکان به ما کمک می کند تا به درستی تشخیص دهیم که آیا یک عمل خاص، غصب محسوب می شود یا خیر. ارکان اصلی غصب عبارتند از:

• غاصب: غاصب کسی است که اقدام به غصب می کند؛ یعنی مال یا حق دیگری را به صورت غیرقانونی تصرف کرده و بر آن مسلط می شود. تمامی مسئولیت های قانونی و شرعی ناشی از این عمل بر عهده اوست.
• مغصوب (مورد غصب): مغصوب به مال، منفعت یا حقی گفته می شود که مورد تصرف عدوانی قرار گرفته است. برای اینکه چیزی موضوع غصب قرار گیرد، باید دارای مالیت و احترام شرعی باشد. به عنوان مثال، غصب درباره مال بی ارزش یا چیزی که از نظر شرعی حرمت ندارد (مانند شراب برای مسلمان)، صدق نمی کند. همچنین درباره اشخاص آزاد نیز غصب به معنای تملک متصور نیست، اگرچه ربودن یا حبس کردن افراد جرم است.
• مغصوبٌ منه: مغصوبٌ منه، صاحب اصلی مال یا حق است که غصب بر او واقع شده و حقوقش نادیده گرفته شده است. اوست که حق مطالبه مال یا حق غصب شده را دارد.
• عمل عدوانی: این رکن، جوهره غصب است. عمل عدوانی یعنی انجام عملی که به صورت قهرآمیز، ظالمانه و بدون رضایت مالک یا مرجع قانونی صورت گرفته باشد. این عمل می تواند شامل تصرف فیزیکی، ممانعت از دسترسی مالک، یا هر اقدامی باشد که به موجب آن مالک از اعمال حقوق خود بر مالش محروم شود.

مصادیق و انواع غصب: از اموال منقول تا حقوق معنوی

غصب تنها به تصرف زمین یا خانه محدود نمی شود؛ بلکه دامنه گسترده ای از اموال و حقوق را در بر می گیرد. شناخت انواع غصب به درک بهتر ابعاد این عمل و چگونگی برخورد با آن کمک می کند.

غصب عین (مال): تصرف مستقیم در دارایی

این نوع غصب، رایج ترین و شناخته شده ترین شکل غصب است که در آن، غاصب به صورت مستقیم و فیزیکی، عین مال متعلق به دیگری را تصرف می کند. مال می تواند هم منقول باشد و هم غیرمنقول.

• مال منقول: اموالی مانند خودرو، وجه نقد، لوازم منزل، جواهرات و هر چیز دیگری که قابل جابجایی است.
  
  مثال: فردی بدون اجازه، خودروی همسایه خود را برداشته و برای مصارف شخصی خود استفاده می کند و حاضر به بازگرداندن آن نیست.
• مال غیرمنقول: اموالی مانند زمین، خانه، مغازه، باغ و هر چیز دیگری که قابل جابجایی نیست.
  
  مثال: تصرف غیرقانونی زمین کشاورزی همسایه و انجام کشت و زرع در آن، یا سکونت بدون رضایت در ملک دیگری.

غصب منفعت: استفاده بدون اجازه از مزایای مال

در این نوع غصب، غاصب عین مال را تصرف نمی کند، بلکه بدون اجازه از منافع آن مال بهره برداری می کند. منافع، آن چیزی است که به تدریج از مال حاصل می شود.

• مثال: فرض کنید شخصی خانه ای را به مدت یک سال اجاره کرده است. اگر فردی دیگر بدون اجازه از مستأجر یا مالک، در آن خانه سکونت کند یا از آن به عنوان انبار استفاده کند، منفعت آن خانه را غصب کرده است، هرچند که عین خانه هنوز در مالکیت اصلی قرار دارد. همچنین، استفاده غیرمجاز از ماشین دیگری برای حمل بار و کسب درآمد، غصب منفعت محسوب می شود.

غصب حق: تضییع حقوق مشروع دیگران

این نوع غصب به تصرف یا تضییع حقوقی اشاره دارد که ممکن است به طور مستقیم عین مال نباشند، اما دارای ارزش حقوقی و مالی هستند. حقوقی مانند حق ارتفاق، حق انتفاع، یا حق عبور از ملک دیگری.

• مثال: اگر ملکی دارای حق ارتفاق عبور از زمین همسایه برای رسیدن به جاده اصلی باشد، و همسایه بدون رضایت، این راه را ببندد و مانع عبور صاحب حق شود، حق عبور او را غصب کرده است. یا اگر فردی حق انتفاع از باغ دیگری را داشته باشد و مالک بدون دلیل قانونی مانع استفاده او شود، غصب حق رخ داده است.

غصب در فضای دیجیتال و حقوق مالکیت فکری (اشاره کوتاه)

با پیشرفت تکنولوژی، مفهوم غصب می تواند به حوزه های نوین نیز گسترش یابد. هرچند قوانین به طور خاص ممکن است از واژه غصب استفاده نکنند، اما ماهیت تصرف عدوانی در حقوق مالکیت فکری و دیجیتال نیز قابل تصور است. برای مثال، استفاده غیرمجاز و بدون اذن از محتوای دارای حق کپی رایت (مانند مقالات، تصاویر، نرم افزارها) یا سوءاستفاده از نام تجاری و علامت های ثبت شده دیگران، می تواند در ماهیت خود شباهت هایی به غصب حق داشته باشد و منجر به پیامدهای حقوقی شود.

تمایز غصب از جرایم مشابه: سرقت، خیانت در امانت، کلاهبرداری

غصب اغلب با مفاهیم و جرایم مشابهی همچون سرقت، خیانت در امانت و کلاهبرداری اشتباه گرفته می شود. در حالی که هر یک از این اعمال دارای تعریف، ارکان و پیامدهای حقوقی متفاوتی هستند. درک این تفاوت ها برای تشخیص صحیح و پیگیری قانونی بسیار مهم است. در جدول زیر، به اختصار این تفاوت ها را بررسی می کنیم:

ویژگی	غصب	سرقت	خیانت در امانت	کلاهبرداری
نحوه تصرف	آشکار، با زور/قهر یا بدون رضایت	پنهانی، بدون اطلاع مالک	مال در ابتدا با اذن تحویل شده	با فریب و اغفال مالک
عنصر غالب	عدوان و تسلط	ربودن و پنهان کاری	سوءاستفاده از اعتماد	فریب و اغفال
رضایت مالک (ابتدای امر)	هرگز وجود ندارد	هرگز وجود ندارد	در ابتدا وجود دارد	با فریب جلب می شود
هدف اصلی	تصرف و استیلا	ربودن و تملک	تصرف غیرقانونی پس از اذن	تصاحب مال با فریب

غصب و سرقت: تفاوت در آشکار و پنهان بودن

تفاوت اصلی میان غصب و سرقت در آشکار یا پنهان بودن عمل است. غصب معمولاً به صورت آشکار، با زور، قهر یا حداقل با تصرف علنی و بدون رضایت مالک صورت می گیرد؛ یعنی مالک از این عمل مطلع است یا حداقل امکان اطلاع یافتن او وجود دارد. در مقابل، سرقت به صورت پنهانی و بدون اطلاع مالک انجام می شود تا فرد سارق مورد شناسایی قرار نگیرد.

غصب و خیانت در امانت: اذن و عدم اذن اولیه

تفاوت محوری بین غصب و خیانت در امانت در نحوه ورود مال به تصرف فرد است. در غصب، مال از ابتدا بدون اذن و رضایت مالک توسط غاصب گرفته می شود. اما در خیانت در امانت، مال در ابتدا با اذن و رضایت مالک و به عنوان امانت (مانند ودیعه، اجاره، رهن و…) به شخص تحویل داده شده است، اما امین (کسی که مال به او سپرده شده) به صورت غیرقانونی در آن تصرف یا حیف و میل می کند.

غصب و کلاهبرداری: زور و فریب

غصب معمولاً بر پایه زور و قهر یا تصرف بدون رضایت مالک استوار است. در اینجا، غاصب مستقیماً و بدون جلب رضایت مالک، مال او را تصرف می کند. اما کلاهبرداری بر پایه فریب و اغفال مالک استوار است. در کلاهبرداری، شخص کلاهبردار با توسل به وسایل و عملیات متقلبانه، مالک را فریب داده و او را وادار می کند که خودش مال را به کلاهبردار تسلیم کند. یعنی، در ظاهر، مالک با رضایت خود مال را به دیگری می دهد، اما این رضایت بر پایه فریب شکل گرفته است.

پیامدهای گسترده غصب: از مسئولیت مدنی تا مجازات کیفری

غصب نه تنها یک عمل غیرقانونی و غیراخلاقی است، بلکه پیامدهای حقوقی و شرعی بسیار گسترده و سنگینی را برای غاصب به همراه دارد. این پیامدها هم در حوزه حقوق مدنی و هم در حوزه حقوق کیفری قابل پیگیری هستند و غاصب را با مسئولیت های متعددی مواجه می کنند.

مسئولیت شرعی و وجوب رد عین مغصوب

یکی از مهم ترین پیامدهای شرعی و حقوقی غصب، وجوب رد عین مغصوب است. یعنی غاصب شرعاً و قانوناً مکلف است که عین مال غصب شده را بدون هیچ کم و کاست و در اسرع وقت به صاحب اصلی آن بازگرداند. این حکم، یک وظیفه فوری است و تا زمانی که مال به صاحبش بازگردانده نشود، مسئولیت غاصب ادامه دارد.

هرگونه تصرف (اعم از خرید، فروش، اجاره، استفاده یا هر نوع دیگر) در مال غصبی توسط غاصب یا هر شخص ثالثی که از غصبی بودن مال آگاه باشد، حرام و از نظر شرعی و قانونی باطل است.

این بدان معناست که حتی اگر غاصب مال را به دیگری بفروشد، معامله باطل است و مالک اصلی حق دارد مال خود را از خریدار مطالبه کند.

ضمانت و مسئولیت مدنی غاصب

غاصب علاوه بر وجوب رد عین مال، مسئولیت مدنی (ضمان) نیز دارد. این مسئولیت شامل موارد زیر است:

• ضمانت در صورت تلف یا ناقص شدن مال غصبی: حتی اگر غاصب هیچ تقصیری در نگهداری مال نداشته باشد و مال غصبی در دست او تلف شود یا ناقص گردد، او ضامن جبران خسارت است. این قاعده در فقه به قاعده ید معروف است که می گوید ید ضامن است، مگر امانت شرعی. غاصب باید مثل یا قیمت مال تلف شده را به مالک بپردازد.
• ضمانت منافع (اجرت المثل): غاصب باید اجاره بها یا ارزش منافعی را که مال در طول مدت تصرف او می توانست داشته باشد، به صاحب اصلی بپردازد. این به معنای آن است که اگر غاصب از مالی استفاده کرده باشد که می توانست در آن مدت اجاره داده شود (مانند خانه یا خودرو)، باید اجرت المثل (ارزش استفاده) آن مدت را به مالک بپردازد، حتی اگر خودش از آن استفاده نکرده باشد.

مسئولیت کیفری و مجازات های قانونی

غصب در برخی از مصادیق خود، می تواند جنبه کیفری نیز داشته باشد و تحت عنوان تصرف عدوانی در قوانین کیفری ایران پیگرد شود. تصرف عدوانی به معنای این است که شخص مال غیرمنقول متعلق به دیگری را بدون رضایت او و به نحو غیرقانونی تصرف کند. قوانین مجازات اسلامی و قانون آیین دادرسی کیفری، برای این جرم، مجازات هایی از قبیل حبس، جزای نقدی و رفع تصرف پیش بینی کرده اند. این مجازات ها با هدف بازدارندگی و حفاظت از حقوق مالکیت افراد وضع شده اند.

آثار اخروی و عقوبت شرعی غصب

علاوه بر پیامدهای دنیوی، غصب از منظر شرعی دارای آثار اخروی و عقوبت معنوی نیز هست. همانطور که پیش تر اشاره شد، غصب از گناهان کبیره محسوب می شود و عواقب آن نه تنها در این دنیا، بلکه در آخرت نیز گریبان گیر غاصب خواهد شد. روایات بسیاری بر این نکته تأکید دارند که حق الناس بسیار سنگین است و توبه از آن تنها با کسب رضایت صاحب حق و جبران خسارات ممکن است.

راهنمای اولیه برای مطالبه مال مغصوب

مواجهه با غصب، می تواند تجربه ای ناخوشایند و استرس زا باشد. اما آگاهی از گام های اولیه برای مطالبه مال مغصوب، می تواند به افراد کمک کند تا با رویکردی صحیح و منطقی، حقوق خود را پیگیری کنند. توجه داشته باشید که این راهنما صرفاً کلیات را بیان می کند و برای هر مورد خاص، مشاوره حقوقی متخصص ضروری است.

1. گام اول: جمع آوری ادله و مدارک مالکیت:
   اولین و مهم ترین قدم، جمع آوری تمامی مدارک و شواهدی است که مالکیت شما را بر مال مورد غصب اثبات می کند. این مدارک می تواند شامل:
   • سند رسمی مالکیت (برای املاک)
   • قرارداد خرید و فروش
   • رسیدهای بانکی یا فاکتورهای خرید
   • شهادت شهود
   • هرگونه مدرک یا سندی که نشان دهنده تصرف قانونی یا مالکیت شما باشد.

   هرچه این مدارک کامل تر و محکم تر باشند، روند پیگیری قضایی با سهولت بیشتری انجام خواهد شد.

2. گام دوم: مراجعه به مراجع قضایی:
   پس از جمع آوری مدارک، لازم است به مراجع قضایی ذی صلاح مراجعه کنید. بسته به نوع غصب و ماهیت آن، ممکن است نیاز به طرح دادخواست حقوقی (برای مطالبه عین مال، اجرت المثل یا خسارت) یا شکایت کیفری (در صورت وجود جنبه های مجرمانه مانند تصرف عدوانی) باشد. مراحل دقیق این کار شامل تنظیم شکوائیه یا دادخواست، تقدیم به دادگاه و پیگیری مراحل رسیدگی است.
3. گام سوم: مشاوره با وکیل متخصص:
   پرونده های مربوط به غصب و تصرف عدوانی، اغلب دارای پیچیدگی های حقوقی خاص خود هستند. توصیه اکید می شود که پیش از هر اقدامی و در طول فرآیند پیگیری، با یک وکیل متخصص در امور حقوقی و ملکی مشورت کنید. وکیل می تواند با آگاهی از قوانین و رویه های قضایی، بهترین راهکار را به شما ارائه دهد، در جمع آوری مدارک و تنظیم لوایح به شما کمک کند و پرونده شما را به نحو موثرتری پیگیری نماید.

نتیجه گیری

عبارت غصب کرده یعنی چه؟ ما را به دنیایی از تعاریف حقوقی، فقهی و پیامدهای اجتماعی و اخلاقی رهنمون می شود. غصب، به معنای تصرف جابرانه و بدون اذن در مال یا حق دیگری، نه تنها یک عمل غیرقانونی است که در قانون مجازات دارد، بلکه از منظر شرعی نیز گناهی بزرگ و از مصادیق آشکار حق الناس محسوب می شود. از غصب عین مال (مانند زمین و خودرو) گرفته تا غصب منفعت (مانند استفاده غیرمجاز از خانه) و غصب حقوق (مانند حق عبور)، همگی بیانگر یک تجاوز به حریم مالکیت خصوصی هستند.

تمایز غصب از مفاهیم مشابهی چون سرقت، خیانت در امانت و کلاهبرداری، در نحوه و عنصر غالب تشکیل دهنده عمل است. غاصب نه تنها مکلف به بازگرداندن عین مال است، بلکه مسئول جبران تمامی خسارات وارده و منافع از دست رفته (اجرت المثل) نیز خواهد بود. در صورت مواجهه با چنین وضعیتی، جمع آوری مدارک و پیگیری حقوقی از طریق مراجع قضایی، با مشاوره وکیل متخصص، بهترین راهکار برای احقاق حق است.

در نهایت، درک عمیق مفهوم غصب کرده یعنی چه به ما یادآوری می کند که احترام به حقوق مالکیت خصوصی و پرهیز از هرگونه تصرف عدوانی، از ارکان اصلی یک جامعه سالم و عادلانه است. رعایت اصول اخلاقی، شرعی و قانونی در تعاملات اجتماعی و اقتصادی، ضامن حفظ آرامش و اعتماد متقابل میان افراد خواهد بود. برای آشنایی بیشتر با حقوق مالکیت و مسائل حقوقی مرتبط، توصیه می شود مقالات دیگر ما را مطالعه فرمایید.